Στον δρόμο, γεμάτη χαρά για το καλό που πήγαινε να κάνει, άρχισε να ψάλλει ύμνους δοξολογίας προς τον Θεό. Ξαφνικά όμως ακούστηκε ένα δυνατό "κρακ" καθώς μια ρόδα είχε φύγει από τη θέση της και η άμαξα έγειρε, χωρίς ευτυχώς να χυθούν τα ψωμιά στο έδαφος. Κατέβηκε η μοναχή να τη φτιάξει και τότε ήταν που ακούστηκαν οι πρώτες βροντές από τον ουρανό που είχε γεμίσει από μαύρα σύννεφα.
"Ωχ! Όχι Θεέ μου! Σε παρακαλώ, όχι αυτό!", ικέτευσε η καλόγρια τον Κύριό της. Καθώς αγωνιζόταν να φτιάξει τη ρόδα, άρχισαν να πέφτουν χοντρές σταγόνες βροχής που γρήγορα εξελίχθηκε σε καταιγίδα. Η καημένη η μοναχή πάλευε για αρκετή ώρα μέσα στις λάσπες να διορθώσει τη βλάβη, και πάνω που νόμιζε ότι τα χειρότερα είχαν περάσει, γλίστρησε και έπεσε μπρούμυτα μέσα στον βούρκο.
Όταν κατάφερε να σηκωθεί, με τα ράσα της και το πρόσωπο καταλασπωμένα, στράφηκε προς τον ουρανό με παράπονο, και με μια αναπάντεχη φώτιση, είπε: "Τώρα κατάλαβα γιατί έχεις τόσους λίγους φίλους!"
Πέρα από τη χιουμοριστική της διάσταση, η αληθινή αυτή ιστοριούλα που συνέβη κάποτε στη Γαλλία, εγείρει, μεταξύ των άλλων, και δύο σημαντικά πνευματικά ερωτήματα: "Έχει πράγματι ο Χριστός τόσους λίγους φίλους; Κι αν ναι, γιατί;"
Τις απαντήσεις θα τις αναζητήσουμε - πού αλλού; - στην Αγία Γραφή.
...Στα λόγια του ίδιου του Ιησού:
"Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο· επειδή, ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει τη βασιλεία" (Λουκάς 12:32).
"Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ' αυτή. Επειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν" (Ματθαίος 7:13,14).
"Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί" (Ματθαίος 22:14).
"Και κάποιος είπε σ' αυτόν: Κύριε, άραγε, είναι λίγοι αυτοί που σώζονται; Αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, σας λέω, πολλοί θα ζητήσουν να μπουν μέσα και δεν θα μπορέσουν" (Λουκάς 13:23,24).
"...Πλην, όταν έρθει ο Υιός τού ανθρώπου, άραγε θα βρει την πίστη επάνω στη γη;" (Λουκάς 18:8β).
...του Ευαγγελιστή Ιωάννη:
"Ήταν μέσα στον κόσμο, και ο κόσμος έγινε διαμέσου αυτού· και ο κόσμος δεν τον γνώρισε. Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν. Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ' αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σ' αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του" (Ιωάννης 1:10-12).
...του Αποστόλου Παύλου:
"Έτσι λοιπόν και στον τωρινό καιρό απέμεινε ένα υπόλειμμα, με εκλογή κατά χάρη" (Προς Ρωμαίους 11:5).
Υπόλειμμα ή υπόλοιπο σημαίνει αυτό που απομένει από ένα αρχικό σώμα ή ουσία. Σχετικά με τους ανθρώπους του Θεού, η λέξη αυτή σημαίνει εκείνους που είναι πιστοί στην αρχική αλήθεια Του, παρ’ όλη την αποστασία και την αντίθεση που αντιμετωπίζουν από τον περίγυρο. Μεταξύ των ανθρώπων που δηλώνουν φανερά τη θρησκευτική τους πίστη, το υπόλοιπο είναι μια σχετικά μικρή μειονότητα.
Την έννοια του μικρού πιστού υπολοίπου τη συναντάμε σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος «υπόλοιποι» αναφέρεται στον μικρό αριθμό ανθρώπων που επέζησαν μετά από καταστροφικές κρίσεις λόγω της απιστίας του λαού. Τα παραδείγματα συμπεριλαμβάνουν τον Νώε και την οικογένειά του, τον Αβραάμ, τον Λωτ, το υπόλοιπο των παιδιών του Ισραήλ που τελικά μπήκε στη Γη της Επαγγελίας, το υπόλοιπο που επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ μετά από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας και το υπόλοιπο του εβραϊκού λαού που δέχτηκε τον Ιησού ως Μεσσία.
Ακόμη πολλά εδάφια αναφέρονται στο υπόλοιπο, όπως: «Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Πόσο μάλλον, λοιπόν, όταν στείλω τις τέσσερις δεινές κρίσεις μου επάνω στην Ιερουσαλήμ: Τη ρομφαία, και την πείνα, και τα κακά θηρία, και το θανατικό, ώστε να αποκόψω απ’ αυτή άνθρωπο και κτήνος; Όμως, να, θα μένουν σ’ αυτή μερικά λείψανα (υπόλοιπο Εβραίων), κάποιοι διασωσμένοι… αυτοί θα βγουν έξω» (Ιεζεκιήλ 14:21,22).
Οι υπόλοιποι θα αρνηθούν να συμβιβαστούν με τον εχθρό, και θα εξαρτώνται εντελώς από τον Θεό: «Το υπόλοιπο του Ισραήλ, και οι διασωσμένοι του οίκου Ιακώβ, δεν θα επιστηρίζονται πια σ’ αυτόν που τους πάταξε, αλλά θα επιστηρίζονται στον Κύριο, τον Άγιο του Ισραήλ, με αλήθεια. Το υπόλοιπο θα επιστρέψει, το υπόλοιπο του Ιακώβ, προς τον ισχυρό Θεό» (Ησαΐας 10:20-22).
Επίσης: "Αν ο Κύριος των δυνάμεων δεν άφηνε σε μας ένα μικρό υπόλοιπο, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε εξομοιωθεί με τα Γόμορρα" (Ησαΐας 1:9).
Ο προφήτης Ιωήλ προείδε ότι θα υπάρχει ένα υπόλοιπο στο τέλος του κόσμου: «Και ύστερα απ’ αυτά θα εκχέω το πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα… Και θα δείξω τέρατα στους ουρανούς κι επάνω στη γη… Θα είναι σωτηρία, όπως έχει πει ο Κύριος, και στους υπόλοιπους, που ο Κύριος θα προσκαλέσει» (Ιωήλ 2:28-32).
Στην Καινή Διαθήκη, ο Απόστολος Παύλος αποκαλούσε τους Ισραηλίτες που δέχτηκαν τον Μεσσία ως υπόλοιπο: «Αν και ο αριθμός των γιων του Ισραήλ είναι σαν την άμμο της θάλασσας, το υπόλειμμά τους θα σωθεί» (Ρωμαίους 9:27).
Οι υπόλοιποι άνθρωποι (το υπόλειμμα) του Θεού γνωρίζουν καλά ότι σώζονται από τη χάρη Του και όχι από την προσωπική αξία τους. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Έτσι λοιπόν και στον τωρινό καιρό απέμεινε ένα υπόλειμμα, με εκλογή κατά χάρη" (Προς Ρωμαίους 11:5).
Φυσικά, κάποιοι όροι ή φράσεις όπως "χριστιανικά κράτη", "χριστιανικά έθνη", "η Ελλάδα είναι μια Ορθόδοξη χώρα", "το 97% των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι" κλπ., δεν έχουν καμία σχέση με την Αλήθεια της Αγίας Γραφής και τον πραγματικό λαό του Θεού - το πιστό υπόλοιπο από όλα τα έθνη - και μάλλον υποδηλώνουν ένα θρησκευτικό σφετερισμό της αληθινής πίστης, νοθευμένης με ανθρώπινες παραδόσεις και "μολυσμένης" από τις σχέσεις μιας συμφεροντολογικής αλληλεξάρτησης με την κοσμική εξουσία.
Όπως είδαμε, οι λέξεις "μικρό", "λίγοι" και "υπόλοιπο" χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή για να προσδιορίσουν το πλήθος των "υιών της Βασιλείας", που είναι πάντα και σαφώς μικρότερο από αυτό των "υιών της απωλείας". Ας δούμε μερικούς από τους λόγους:
"Κι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά.
Επειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του" (Ιωάννης 3:19,20). Οι άνθρωποι προτιμούν την αμαρτία, δηλαδή να ζουν όπως θέλουν εκείνοι (και ο Εχθρός της ψυχής τους), και όχι όπως θέλει ο Θεός.
"Και έλεγε σε όλους: Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, καθημερινά, και ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα τη σώσει" (Λουκάς 9:23,24). Το μήνυμα του Σταυρού και της αυταπάρνησης δεν είναι "δημοφιλές", ιδιαίτερα στον σημερινό κόσμο της θεοποίησης του Εγώ.
"Αν κάποιος έρχεται σε μένα, και δεν μισεί ... ακόμα μάλιστα και τη δική του ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Και όποιος δεν βαστάζει τον σταυρό του, και έρχεται πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου" (Λουκάς 14:26,27). Η μαθητεία έχει κόστος - ωστόσο όχι μεγαλύτερο από αυτό μιας ανεξάρτητης από τον Θεό ζωής.
"Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, αυτός μονάχος μένει· αν, όμως, πεθάνει, φέρνει πολύ καρπό. Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει· και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή" (Ιωάννης 12:24,25). Οι άνθρωποι, προσκολημμένοι με τις αισθήσεις τους στον παρόντα υλικό κόσμο, αναζητούν την ικανοποίηση και την ηδονή στα πρόσκαιρα αγαθά, αγνοώντας τις επαγγελίες του Θεού γι' αυτή τη ζωή και την αιωνιότητα.
Οι παραπάνω λόγοι της Αγίας Γραφής φαίνονται δύσκολοι και σκληροί ("σκληρός ο λόγος") στους περισσοτέρους ανθρώπους που επιλέγουν να τραβήξουν τον δικό τους "ανεξάρτητο" δρόμο στη ζωή και για να καθησυχάσουν τη συνείδησή τους, είτε προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν υπάρχει Θεός και δημιουργούν τον δικό τους κώδικα ηθικής και αξιών, είτε επιδιώκουν την αυτοδικαίωση και δημιουργούν ή ακολουθούν δικές τους (εθελο)θρησκείες, αναμιγνύοντας μάλιστα χριστιανικά στοιχεία με παγανιστικά, πολυθεϊστικά και ειδωλολατρικά κατάλοιπα!
Ο Ιησούς Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο μας για να ιδρύσει μια ακόμη θρησκεία, αλλά να αποκαταστήσει τη σχέση του πεσμένου ανθρώπου με τον Θεό, να τον ελευθερώσει από την εξουσία του σκότους και να του χαρίσει αιώνια ζωή. Σ' εμάς εναπόκειται να το πιστέψουμε, να μετανοήσουμε για την εγωκεντρική, αμαρτωλή ζωή μας και να επιλέξουμε να Τον ακολουθήσουμε με οποιοδήποτε κόστος.
"...αν ένας πέθανε για χάρη όλων, επομένως όλοι πέθαναν· και πέθανε για χάρη όλων, ώστε αυτοί που ζουν, να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά γι' αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε για χάρη τους" (Β' Κορινθίους 5:14β,15).
Ο ίδιος ο Ιησούς, αλλά και οι Ευαγγελιστές και οι Απόστολοί Του ποτέ δεν θέλησαν να κάνουν ελκυστικό το μήνυμα του Ευαγγελίου για να αποκτήσουν οπαδούς, ποτέ δεν χρησιμοποίησαν μεθόδους ...μάρκετινγκ για να δελεάσουν τους πολλούς, ποτέ δεν υποσχέθηκαν ευημερία, θεραπεία και ...καλοπέραση για τους πιστούς ("διά πολλών θλίψεων πρέπει να μπούμε στη βασιλεία του Θεού" - Πράξεις 14:22), ποτέ δεν είπαν "ελάτε στην εκκλησία όπως είστε" χωρίς μετάνοια. Απλά, κήρυξαν την Αλήθεια, προειδοποιώντας για τις συνέπειες των επιλογών μας...
"Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ' αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή" (Ιωάννης 5:24).
ΛΖΡΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.