Πώς εξαπατήθηκε ο «χριστιανικός» κόσμος

Εκατομμύρια έχουν έξυπνα παραπλανηθεί — μήπως κι εσύ;

Παρά το ότι έχουν προειδοποιηθεί από τον Λόγο του Θεού, σήμερα η συντριπτική πλειονότητα όσων ομολογούν «Χριστιανοί» εξαπατώνται! Γιατί; Γιατί δεν διαβάζουν και μελετούν την Αγία Γραφή μόνοι τους, αλλά πιστεύουν στις θρησκευτικές διδασκαλίες των ηγετών τους. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι απέτυχαν να προσέξουν τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Ιησού Χριστού και των αποστόλων Του. Ο Ιησούς προειδοποίησε συγκεκριμένα τους μαθητές Του ότι ψευδοπροφήτες θα έρχονταν με ένδυμα προβάτου, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως αγγελιαφόρους του Θεού, και θα εξαπατούσαν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Ενώ θα διακήρυτταν το όνομα του Ιησού και θα Τον αναγνώριζαν ως Σωτήρα, θα δίδασκαν πλάνες στο όνομά Του: «Προσέχετε δε από τους ψευδοπροφήτες, που έρχονται σε σας με ενδύματα προβάτων, από μέσα όμως είναι αρπακτικοί λύκοι. Θα τους γνωρίσετε από τους καρπούς τους· μήπως μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από τριβόλια; Έτσι, κάθε καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς· ενώ το σαπρό δέντρο κάνει κακούς καρπούς. Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο να κάνει καλούς καρπούς. Κάθε δέντρο που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά. Επομένως, από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε» (Ματθαίος 7:15-20).

Το να γνωρίζεις κάποιον από τον καρπό του, περιλαμβάνει την εξέταση των διδασκαλιών και της συμπεριφοράς του. Εάν τέτοιοι δάσκαλοι δεν συμμορφώνονται με τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού, τότε δεν είναι του Θεού — ακόμη και αν κηρύττουν στο όνομά Του και κάνουν θαύματα (Ματθαίος 24:24). Ο Ιησούς είπε ότι είναι εργάτες της ανομίας! Εμπνευσμένοι από τον Σατανά, αντικαθιστούν τις εντολές και τους νόμους του Θεού με τις δικές τους θρησκευτικές διδασκαλίες και παραδόσεις. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις εορταστικές παραδόσεις του Ρωμαιοκαθολικού/"Ορθόδοξου" Χριστιανισμού και του Προτεσταντισμού, πολλές από τις οποίες έχουν τις ρίζες τους σε απεχθείς παγανιστικές θρησκευτικές πρακτικές.

Πώς υιοθετήθηκαν από εκείνους που αυτοαποκαλούνται «Χριστιανοί», τα "βδελύγματα" που λέει ο Θεός ότι μισεί;

Αναδύεται ένας ψευδής Χριστιανισμός
Η αποστασία μέσα στην ίδια την Εκκλησία του Θεού ξεκίνησε πριν καν πεθάνουν οι αρχικοί απόστολοι του Ιησού Χριστού. Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο απόστολος Πέτρος έδωσε αυτή την προφητική προειδοποίηση: «Υπήρξαν, όμως, και ψευδοπροφήτες ανάμεσα στον λαό, όπως και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν με πλάγιο τρόπο αιρέσεις απώλειας, καθώς θα αρνούνται και τον Δεσπότη που τους αγόρασε, φέρνοντας επάνω στον εαυτό τους γρήγορη απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν στις απώλειές τους, για τους οποίους ο δρόμος τής αλήθειας θα δυσφημηθεί. Και θα σας εμπορευθούν με πλαστά λόγια, χάρη πλεονεξίας· των οποίων η καταδίκη, από τον παλιό καιρό, δεν μένει αργή, και η απώλειά τους δεν νυστάζει.» (Β' Πέτρου 2:1-3).

Στην επιστολή του, ο απόστολος Ιούδας, ένας αδελφός του Κυρίου Ιησού Χριστού, προειδοποίησε εμφατικά τους πιστούς να υποστηρίξουν την αλήθεια που αρχικά παραδόθηκε από τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους. Τους παρότρυνε να αντιστέκονται στους ασεβείς ανθρώπους που διείσδυαν στην εκκλησία και μετέτρεπαν τη χάρη του Θεού σε ασέλγεια: «Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω κάθε επιμέλεια να σας γράφω για την κοινή σωτηρία, αναγκάστηκα να σας γράψω, προτρέποντας στο να αγωνίζεστε για την πίστη, η οποία μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους. Επειδή, μερικοί άνθρωποι εισχώρησαν λαθραία, οι οποίοι είχαν από τον παλιό καιρό προαναγγελθεί σ' αυτή την καταδίκη, ασεβείς, που μεταστρέφουν τη χάρη του Θεού μας σε ασέλγεια, και αρνούνται τον μόνο δεσπότη Θεό και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό» (Ιούδα 3,4).

Η αποστασία που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της ζωής των αποστόλων, αναπτύχθηκε γρήγορα μετά τον θάνατο του τελευταίου αρχικού αποστόλου, του Ιωάννη, περίπου το 99-100 μ.Χ. Μέσα σε είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, άρχισε να αναδύεται μια εντελώς διαφορετική, κίβδηλη «χριστιανική» εκκλησία. Ο ιστορικός Jesse Lyman Hurlburt συνόψισε αυτήν την κρίσιμη περίοδο: «Στα τέλη του πρώτου αιώνα, τα δόγματα που διατυπώθηκαν από τον Απόστολο Παύλο στην προς Ρωμαίους Επιστολή έγιναν αποδεκτά σε όλη την εκκλησία ως τα πρότυπα της πίστης. Οι διδασκαλίες στις επιστολές του Πέτρου και του Ιωάννη δείχνουν μια πλήρη συμφωνία με τις απόψεις του Παύλου. Αιρετικές απόψεις και σέχτες υπήρχαν, τα μικρόβια των οποίων είχαν επισημανθεί από τους αποστόλους, αλλά η πλήρης ανάπτυξή τους ήρθε αργότερα» (The Story of the Christian Church, σελ. 44).

Δεν άργησε αυτή η αποστασία να αποκτήσει δημοτικότητα και δύναμη. Όπως σημειώνει ο Hurlburt: «Αποκαλούμε την τελευταία γενιά του πρώτου αιώνα, από το 68 έως το 100 μ.Χ., «Εποχή των Σκιών», εν μέρει επειδή η σκιά των διωγμών ήταν πάνω από την Εκκλησία, αλλά κυρίως επειδή από όλες τις περιόδους της ιστορίας, είναι αυτή για την οποία γνωρίζουμε τα λιγότερα. Δεν έχουμε πλέον το καθαρό φως του Βιβλίου των Πράξεων για να μας καθοδηγεί, και κανένας συγγραφέας αυτής της εποχής δεν έχει γεμίσει το κενό της ιστορίας. Θα θέλαμε να διαβάσουμε για το μεταγενέστερο έργο των βοηθών του αποστόλου Παύλου όπως ο Τιμόθεος, ο Απολλώς και ο Τίτος, αλλά όλοι αυτοί και άλλοι φίλοι του Παύλου βγαίνουν από το κάδρο με τον θάνατό του. Για πενήντα χρόνια μετά τη ζωή του Παύλου, κρέμεται πάνω από την εκκλησία ένα πέπλο, μέσα από το οποίο προσπαθούμε μάταια να δούμε. Και όταν επιτέλους ανασηκώνεται, περίπου το 120 μ.Χ., με τα γραπτά των πρώτων πατέρων της εκκλησίας, βρίσκουμε μια εκκλησία από πολλές απόψεις πολύ διαφορετική από εκείνη των ημερών του Πέτρου και του Παύλου».

Στους επόμενους αιώνες, οι θρησκευτικοί ηγέτες αυτού του αποστατημένου Χριστιανισμού ανέπτυξαν περαιτέρω τις ψευδείς διδασκαλίες, τις παραδόσεις και τα δόγματά τους, χαρακτηρίζοντας πολλές από τις αληθινές διδασκαλίες του Ιησού και των αποστόλων Του ως «αίρεση». Προσάρμοζαν συνεχώς ειδωλολατρικές πρακτικές — μέσω διαφόρων εορτών και εθίμων — στον Χριστιανισμό. Με τον καιρό αυτές οι πρακτικές εδραιώθηκαν τόσο πολύ που σήμερα, όταν οι «Χριστιανοί» αντιμετωπίζουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού μέσω κηρύγματος ή προσωπικής μελέτης, τη βρίσκουν σχεδόν απίστευτη.

Οι θρησκευτικές παραδόσεις των ανθρώπων
Ο ευκολότερος τρόπος για να ενσωματώσετε μια διδασκαλία σε ένα θρησκευτικό σύστημα είναι να την περιβάλετε με παράδοση. Στην περίπτωση του Ιουδαϊσμού, η Γραφή αναφέρει τις «παραδόσεις των πρεσβυτέρων». Στην περίπτωση του Χριστιανισμού, οι παραδόσεις προήλθαν από τους πρώτους «πατέρες της Εκκλησίας». Και στις δύο περιπτώσεις, οι άνθρωποι εισήγαγαν ψεύτικα δόγματα καθιερώνοντας ανθρώπινες παραδόσεις. Μόλις καθιερωθεί μια παράδοση, γίνεται «δόγμα» — που θεωρείται ότι έχει ίση ή ακόμη μεγαλύτερη εξουσία από τον ίδιο τον Λόγο του Θεού.

Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, ο Ιησούς ερχόταν διαρκώς σε αντιπαράθεση και επέπληττε τους Εβραίους θρησκευτικούς ηγέτες επειδή εκτιμούσαν τις παραδόσεις τους περισσότερο από τις θεόπνευστες Γραφές. Ενώ υποκριτικά τιμούσαν με τα λόγια τους τον Θεό, στην πραγματικότητα απέρριψαν και αντικατέστησαν τον Λόγο Του με τις παραδόσεις τους. Βρίσκουμε την αφήγηση μιας τέτοιας αντιπαράθεσης στο Ευαγγέλιο του Μάρκου: «Και συγκεντρώνονται κοντά του οι Φαρισαίοι, και μερικοί από τους γραμματείς, που είχαν έρθει από τα Ιεροσόλυμα. Και βλέποντας μερικούς από τους μαθητές του να τρώνε ψωμιά με μολυσμένα τα χέρια, δηλαδή άπλυτα, τους κατηγόρησαν· (επειδή, οι Φαρισαίοι, και όλοι οι Ιουδαίοι, αν δεν πλύνουν τα χέρια μέχρι τον αγκώνα, δεν τρώνε, κρατώντας την παράδοση των πρεσβυτέρων·    και επιστρέφοντας από την αγορά, αν δεν πλυθούν, δεν τρώνε· είναι και πολλά άλλα που παρέλαβαν να τηρούν, πλύσεις ποτηριών, και ξύλινων δοχείων, και χάλκινων σκευών, και κρεβατιών)· έπειτα, οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τον ρωτούν: Γιατί οι μαθητές σου δεν περπατούν σύμφωνα με την παράδοση των πρεσβυτέρων, αλλά τρώνε ψωμί με άπλυτα χέρια; Και εκείνος, απαντώντας, είπε σ' αυτούς, ότι: Καλά προφήτευσε ο Ησαϊας για σας τους υποκριτές, όπως είναι γραμμένο: «Ο λαός αυτός με τιμάει με τα χείλη, η καρδιά τους όμως απέχει μακριά από μένα· και μάταια με σέβονται, διδάσκοντας διδασκαλίες, εντολές ανθρώπων. Επειδή, ενώ αφήσατε την εντολή του Θεού, κρατάτε την παράδοση των ανθρώπων, πλύσεις ξύλινων δοχείων και ποτηριών, και άλλα πολλά τέτοια παρόμοια κάνετε.    Και τους έλεγε: Ωραία αθετείτε την εντολή του Θεού, για να τηρείτε την παράδοσή σας... ακυρώνοντας τον λόγο του Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας, που παραδώσατε· και κάνετε πολλά τέτοια παρόμοια» (Μάρκος 7:1-9, 13).

Περίπου 1440 χρόνια πριν από τη διακονία του Ιησού Χριστού, ο Θεός διέταξε τα παιδιά του Ισραήλ να μην προσθέτουν ή αφαιρούν από τον Λόγο Του. Ούτε έπρεπε να υιοθετούν τις θρησκευτικές τελετουργίες των Χαναναίων, οι οποίοι ήταν ειδωλολάτρες και λάτρεις του ήλιου. Επιπλέον, δεν έπρεπε να λατρεύουν τον αληθινό Θεό με τον ίδιο τρόπο που οι εθνικοί λάτρευαν τους θεούς των ειδώλων τους: «Όταν ο Κύριος ο Θεός σου εξολοθρεύσει τα έθνη από μπροστά σου, όπου πηγαίνεις για να τα κληρονομήσεις, και τα κληρονομήσεις, και κατοικήσεις στη γη τους, πρόσεχε τον εαυτό σου, μήπως παγιδευτείς και τους ακολουθήσεις, αφού εξολοθρευτούν από μπροστά σου· και μήπως εξετάσεις για τους θεούς τους, λέγοντας: Πώς λάτρευαν αυτά τα έθνη τους θεούς τους; Δεν θα κάνεις έτσι στον Κύριο τον Θεό σου· επειδή, κάθε βδέλυγμα που ο Κύριος μισεί, έκαναν εκείνοι στους θεούς τους· επειδή, και τους γιους τους και τις θυγατέρες τους καίνε μέσα σε φωτιά στους θεούς τους. Κάθε τι που εγώ σας προστάζω, αυτό θα προσέχετε να κάνετε· σ' αυτό δεν θα προσθέσεις ούτε θα αφαιρέσεις απ' αυτό» (Δευτερονόμιο 12:29-32). Σχεδόν όλες οι πρόσθετες παραδόσεις του Ιουδαϊσμού παραβίασαν αυτή την εντολή του Θεού. (Οι προφορικές παραδόσεις του Ιουδαϊσμού κωδικοποιήθηκαν αργότερα στο Mishnah τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., και στο Ταλμούδ τον τέταρτο αιώνα μ.Χ.).

Ενώ ο αποστατημένος "χριστιανικός" κόσμος διατηρεί την προσποίηση ότι ακολουθεί τις Γραφές, στην πραγματικότητα κρατά τις παραδόσεις των ανθρώπων στο ίδιο επίπεδο με τις Γραφές ή τις εκτιμά περισσότερο από αυτές. Αυτές οι παραδόσεις προήλθαν από τις διδασκαλίες των λεγομένων «πρώτων πατέρων της εκκλησίας», οι οποίοι υπήρξαν μερικοί από τους κορυφαίους αποστάτες δασκάλους από τον δεύτερο έως τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. Για παράδειγμα, μετά από ενδελεχή εξέταση γίνεται φανερό ότι σχεδόν όλες οι διδασκαλίες του Ρωμαιοκαθολικισμού βασίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις, αυθαίρετα διατάγματα παπών και παρερμηνείες της Γραφής, αντί αποκλειστικά στην ορθή της ερμηνεία. Ως εκ τούτου, όπως και στον Ιουδαϊσμό, οι παραδόσεις των ανθρώπων έχουν αντικαταστήσει τον Λόγο του Θεού.

Στο βιβλίο του "Η Καθολική Πίστη μου", ο Louis LaRavoire Morrow γράφει: «Η Θεία Αποκάλυψη έρχεται σε εμάς με δύο μέσα: μέσω της Αγίας Γραφής, που γράφτηκε υπό θεϊκή έμπνευση, και μέσω της Παράδοσης, που παραδόθηκε προφορικά από τους αποστολικούς χρόνους. Διαβάζουμε τη Βίβλο με μεγάλο σεβασμό, γιατί είναι ο Λόγος του Θεού, και αντιμετωπίζουμε την Παράδοση με μεγάλη ευλάβεια, γιατί ο Θεός μιλάει και μέσω της Παράδοσης. Είναι λάθος να πιστεύουμε μόνο τη Βίβλο χωρίς την Παράδοση» (σελ. 22).

Αυτό είναι απολύτως ψευδές! Τη Βίβλο, και μόνο τη Βίβλο, πρέπει να ακολουθούμε ως μόνο πρότυπο πάνω στο οποίο πρέπει να βασίζονται όλες οι διδασκαλίες. Οι παραδόσεις των ανθρώπων πρέπει να απορρίπτονται και όχι να προσαρμόζονται για να τους αποδοθούν νέα «χριστιανικά» νοήματα, ώστε «οι πιστοί» να μπορούν να τις τηρούν χωρίς ενδοιασμούς.

Ο Morrow δηλώνει περαιτέρω ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός μπορούσε να κηρύξει το ευαγγέλιο χωρίς καν να έχει τη Βίβλο. «Θα ήταν δυνατό για την Εκκλησία να φέρει τις αλήθειες του Ιησού Χριστού σε όλη την ανθρωπότητα χωρίς τη Βίβλο…. Ακόμη και σήμερα είναι δυνατό για πολλούς ανθρώπους να μάθουν για τον Ιησού Χριστό χωρίς να διαβάσουν τις Γραφές» (σελ. 28). Αυτή η διδασκαλία είναι επίσης εμφανώς αντίθετη με τη διδασκαλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Όταν ο απόστολος Παύλος έγραψε για να δώσει οδηγίες στον Τιμόθεο για το τι έπρεπε να διδάξει, δεν έκανε καμία αναφορά στις προφορικές παραδόσεις των ανθρώπων. Αντίθετα, έδειξε ξεκάθαρα τον Λόγο του Θεού ως τη μόνη βάση για ορθή διδασκαλία: «Αλλά, εσύ να μένεις σ' εκείνα που έμαθες και πιστώθηκες, ξέροντας από ποιον τα έμαθες· και ότι, από βρέφος γνωρίζεις τα ιερά γράμματα [την Παλαιά Διαθήκη], που μπορούν να σε σοφίσουν σε σωτηρία διαμέσου της πίστης της εν Χριστώ Ιησού. Ολόκληρη η γραφή [Παλαιά και Καινή Διαθήκη] είναι θεόπνευστη, και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για διαπαιδαγώγηση, που γίνεται με δικαιοσύνη· για να είναι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος, ετοιμασμένος για κάθε έργο αγαθό» (Β' Τιμόθεο 3:14-17).

Ο απόστολος Πέτρος — για τον οποίο ψευδώς ισχυρίζεται ο Ρωμαιοκαθολικισμός ότι ήταν ο πρώτος ...Πάπας — καταδίκασε επίσης τις μάταιες παραδόσεις των ανθρώπων και υποστήριξε την εξουσία του Λόγου του Θεού: «Ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι,    αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα· ο οποίος ήταν μεν προορισμένος πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς για σας, που πιστεύετε διαμέσου αυτού στον Θεό, ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς, και του έδωσε δόξα, ώστε η πίστη σας και η ελπίδα να είναι στον Θεό. Αφού, λοιπόν, καθαρίσατε τις ψυχές σας με την υπακοή της αλήθειας διαμέσου του Πνεύματος, προς ανυπόκριτη φιλαδελφία, αγαπήστε ένθερμα ο ένας τον άλλον, από καθαρή καρδιά· επειδή, αναγεννηθήκατε όχι από φθαρτό σπέρμα, αλλά από άφθαρτο, διαμέσου του λόγου τού ζωντανού Θεού και ο οποίος μένει στον αιώνα» (Α' Πέτρου 1:18-23).

Ο Παύλος ανέθεσε σε όσους θα κήρυτταν, να κηρύττουν μόνο τον Λόγο του Θεού, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. «Παραγγέλλω, λοιπόν, εγώ επίσημα σε σένα μπροστά στον Θεό, και στον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος πρόκειται να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, κατά την επιφάνειά του και τη βασιλεία του· κήρυξε τον λόγο· επίμενε έγκαιρα, άκαιρα· έλεγξε, επίπληξε, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία. Επειδή, θάρθει καιρός, όταν δεν θα υποφέρουν την υγιαίνουσα διδασκαλία· αλλά, θα συγκεντρώσουν στον εαυτό τους έναν σωρό δασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να γαργαλίζονται στην ακοή· και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, προς δε τους μύθους [τις παραδόσεις των ανθρώπων] θα εκτραπούν» (Β' Τιμόθεο 4:1-4).

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε ότι ο Λόγος του Θεού είναι μόνο η αλήθεια και όχι οι έξυπνα επινοημένοι μύθοι. «Γι' αυτό, δεν θα αμελήσω να σας υπενθυμίζω γι' αυτά πάντοτε, παρόλο που είστε γνώστες και είστε στηριγμένοι στην παρούσα αλήθεια… Όμως, θα επιμεληθώ, ώστε εσείς, και μετά την αναχώρησή μου, να μπορείτε πάντοτε να τα θυμάστε αυτά. Επειδή, σας γνωστοποιήσαμε τη δύναμη και παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι δεν ακολουθήσαμε σοφιστικούς μύθους, αλλά ότι γίναμε αυτόπτες μάρτυρες της μεγαλειότητας εκείνου. Επειδή, πήρε από τον Πατέρα Θεό τιμή και δόξα, όταν ήρθε σ' αυτόν από τη μεγαλόπρεπη δόξα μια τέτοια φωνή: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο εγώ ευαρεστήθηκα". Κι αυτή τη φωνή την ακούσαμε εμείς, καθώς ήρθε από τον ουρανό, όταν ήμασταν μαζί του στο άγιο βουνό. Και έχουμε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο [την Καινή Διαθήκη που ενέπνευσε ο Θεός], στον οποίο κάνετε καλά να προσέχετε, σαν σε λυχνάρι που φέγγει μέσα σε σκοτεινόν τόπο, μέχρις ότου έρθει η αυγή τής ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλει μέσα στις καρδιές σας, ξέροντας πρώτα τούτο, ότι καμιά προφητεία τής γραφής δεν γίνεται από την προσωπική εξήγηση εκείνου που προφητεύει. Επειδή, δεν ήρθε ποτέ προφητεία από θέλημα ανθρώπου, αλλά, οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, μίλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού» (Β΄ Πέτρου 1:12, 15-21).

Ο Πέτρος έγραψε επίσης ότι θα υπήρχαν ψευδοδιδάσκαλοι (εμπνευσμένοι από τον Σατανά) που θα εισήγαγαν καταστροφικές αιρέσεις (Β' Πέτρου 2:1,2).

Ο Σατανάς και οι διάκονοί του εμφανίζονται δίκαιοι
Ο αρχιαπατεώνας μεταμφιέζεται έξυπνα σε άγγελο φωτός. Παραθέτει ακόμη και τη Γραφή — αλλά όχι για χάρη της αλήθειας. Αντίθετα, όπως έκανε όταν έβαλε σε πειρασμό τον Ιησού Χριστό για σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες, ο Σατανάς εφαρμόζει εσφαλμένα την αλήθεια της Γραφής (Ματθαίος 4:1-11, Λουκάς 4:1-13). Ομοίως οι υπηρέτες του χρησιμοποιούν σήμερα την ίδια τακτική.

Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Κορινθίους σχετικά με τους ψεύτικους αποστόλους. Έγραψε: «Φοβάμαι, όμως, μήπως, όπως το φίδι με την πανουργία του εξαπάτησε την Εύα, διαφθαρεί έτσι ο νους σας, ξεπέφτοντας από την απλότητα που υπάρχει στον Χριστό. Επειδή, αν αυτός που έρχεται κηρύττει σε σας έναν άλλον Ιησού, που εμείς δεν κηρύξαμε, ή λαβαίνετε ένα άλλο πνεύμα, που δεν λάβατε, ή ένα άλλο ευαγγέλιο, που δεν δεχθήκατε, καλώς θα τον υποφέρατε... Επειδή, οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι εργάτες, που μετασχηματίζονται σε αποστόλους τού Χριστού. Και δεν είναι τίποτε το θαυμαστό· επειδή, ο ίδιος ο σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλο αν και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται σε διακόνους της δικαιοσύνης· που το τέλος τους θα είναι σύμφωνα με τα έργα τους» (Β' Κορινθίους 11:3,4, 13-15).

Οι αδελφοί της Κορίνθου επέτρεπαν σε αυτούς τους ψευδείς αποστόλους να έχουν εξουσία στη ζωή τους, ακόμη και σε σημείο πνευματικής κακοποίησης. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, ο Παύλος προσπάθησε να τους φέρει στα συγκαλά τους εκθέτοντας την ανοησία τους που άκουγαν τέτοιους δασκάλους. «Επειδή, πολλοί [ψευδαπόστολοι] καυχώνται κατά τη σάρκα, θα καυχηθώ και εγώ. Για τον λόγο ότι, εσείς υποφέρετε ευχαρίστως τους άφρονες, παρόλο που είστε φρόνιμοι [νομίζοντας ότι γνώριζαν περισσότερα από τον Παύλο],· επειδή υποφέρετε, αν κάποιος σας υποδουλώνει, αν κάποιος σας κατατρώει, αν κάποιος παίρνει τα δικά σας, αν κάποιος υπερηφανεύεται, αν κάποιος σας χτυπάει κατά πρόσωπο» (εδ. 18-20).

Παρόμοια, ο απόστολος Πέτρος προέτρεψε τους αδελφούς να προσέχουν τις διδασκαλίες των ανθρώπων που χρησιμοποιούν αυτές τις ύπουλες τακτικές: «Και θεωρείτε σωτηρία τη μακροθυμία του Κυρίου μας· όπως σας έγραψε και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος, σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε, καθώς και σε όλες τις επιστολές του, μιλώντας γι' αυτά μέσα σ' αυτές· ανάμεσα στα οποία είναι και μερικά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλώνουν, όπως και τις υπόλοιπες γραφές, για τη δική τους απώλεια. Εσείς, λοιπόν, αγαπητοί, καθώς τα γνωρίζετε αυτά από πριν, φυλάγεστε, για να μη παρασυρθείτε με την πλάνη των ανόμων, και εκπέσετε από τον στηριγμό σας» (Β' Πέτρου 3:15-17). Και πάλι, ο Παύλος έγραψε: «Επειδή, εμείς, όπως οι πολλοί, δεν καπηλεύουμε τον λόγο του Θεού, αλλά ως από ειλικρίνεια, αλλά ως από τον Θεό, κατάντικρυ μπροστά στον Θεό, μιλάμε εν Χριστώ» (Β' Κορινθίους 2:17).

Στην πρώτη επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς, ο Παύλος παρήγγειλε στους αδελφούς να εξετάζουν τα πάντα και να αποφεύγουν κάθε μορφή κακού. «Όλα να τα εξετάζετε, το καλό να κατέχετε. Από κάθε είδους κακό να απέχετε» (Α' Θεσσαλονικείς 5:21,22). Επομένως, όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες πρέπει να εξετάζονται και να κρίνονται υπό το φως του Λόγου του Θεού, των Θεοπνεύστων Γραφών, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Αν κάποια διδασκαλία δεν είναι σύμφωνη με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, πρέπει να απορρίπτεται ως ψευδής, γιατί «αν δεν μιλούν σύμφωνα μ' αυτό τον λόγο, σίγουρα δεν υπάρχει φως μέσα τους» (Ησαΐας 8:20β).

Fred R. Coulter