Αυτεξούσιο και "κατ' εικόνα"

«Τί σοι θέλεις ποιήσω;» Τί θέλεις να σου κάμω; Είναι τα λόγια που απηύθυνε ο Χριστός στον τυφλό της Ιεριχούς (Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά). Ενώ ο τυφλός χαλούσε τον κόσμο ζητώντας το έλεος του Χριστού, ο Χριστός, σαν να ήταν εκτός τόπου και χρόνου, τον ρωτούσε τί ακριβώς θέλει από αυτόν. Δεν ήταν παραξενιά του Χριστού αυτό. Είναι ακριβώς το μεγαλείο του. Ακόμα και για το αυτονόητο, ζητάει άδεια για να παρέμβει. Ζητάει τον κωδικό πρόσβασης, την πρόσκληση μετά από ελεύθερη επιλογή του αιτούντος. Δείχνει έτσι πόσο τιμά τον άνθρωπο, πόσο σέβεται την ελευθερία που του έχει χαρίσει. Χωρίς την απόλυτη συναίνεσή του, δεν προχωράει ούτε στα αυτονόητα απέναντί του, πολύ περισσότερο σε κανένα εξαναγκασμό.

Και γιατί αυτό; Επειδή, «ου καλόν το καλόν, όταν ου καλώς γίνηται». Και το καλό ακόμα δεν είναι καλό, όταν δεν γίνεται με τρόπο καλό, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (25 Ιαν.). Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Όσο άγιος κι αν είναι ο σκοπός, αν δεν υλοποιηθεί και με τρόπο θεμιτό και αποδεκτό, χάνει την αξία του, παύει να είναι καλό, μεταβάλλεται σε κακό. Και ο μόνος θεμιτός τρόπος για να γίνεται το καλό, είναι η ελευθερία. Να το πράττει ο άνθρωπος αυτεξουσίως. Να το επιλέγει ελεύθερα, μακριά από κάθε έννοια επιβολής και εξαναγκασμού.

Άγιος Αντώνιος, μοναζόντων ο πρόκριτος

Ο άγιος Αντώνιος ο Μέγας (251-356 μ. Χ.) ανήκει στους ασκητές πρώτης γενιάς. Συνήθως λέμε για τα μηχανήματα, ότι τελειότερα είναι αυτά της τελευταίας γενιάς. Κινητά τηλέφωνα πέμπτης γενιάς. Μαχητικά F-16 τρίτης γενιάς και πάει λέγοντας. Εδώ όμως συμβαίνει το αντίστροφο. Οι αρχαίοι ασκητές είναι ανώτεροι από αυτούς της τελευταίας γενιάς. Όσο πιο πίσω, τόσο καλύτεροι. Όσο πιο παλιοί, τόσο ασκητικότεροι και αγωνιστικότεροι.

Έτσι, ο άγιος Αντώνιος αποτελεί σημείο αναφοράς της ασκητικής μας παράδοσης. Μαρτυρεί γι’ αυτόν ο επίσης σπουδαίος ασκητής της εποχής του όσιος Σισώης ο Μέγας (6 Ιουλ.), που όταν ρωτήθηκε αν έφτασε στα πνευματικά μέτρα του αγίου Αντωνίου, απάντησε: «Αν είχα έστω και έναν από τους λογισμούς (τα πνευματικά νοήματα) του αγίου Αντωνίου, θα γινόμουν ολόκληρος σαν φωτιά». Σε τέτοια περιωπή είχαν τον Αντώνιο οι σύγχρονοί του.

Μακαριστός Επίσκοπος Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς: Ένας ταπεινός γίγαντας…

Από τους ήρωες που αν έγραφε σήμερα ο Κόντογλου, θα συμπεριελάμβανε στην συλλογή του Ουρανού και στα αχειρόγραφα συναξάρια του Παραδείσου.

Μορφή που αντανακλούσε μια ψυχή δοσμένη ολοκληρωτικά στον Πλάστη της .

Πολλά έχουν να γραφτούν τώρα γι αυτήν την μορφή, που καμάτεψε και παρέδωσε στον Μεγάλο Σπορέα και Γεωργό εύφορα περιβόλια, όσων στο πρόσωπό του συνάντησαν έναν ανυστερόβουλα  και ανυπόκριτα βιωματικό εκφραστή της πίστης και της θυσιαστικής αγάπης. Το Άγιο Όρος πανηγυρίζει ! Ίσως ο πιο αγαπημένος Επίσκοπος των τελευταίων καιρών με πληθώρα Μοναχικών κουρών και χειροτονιών, πρεσβεύει πλέον ακαταγώνιστα σε Ουράνιες Μονές ! Το πνευματικό αλέτρι του μπήκε βαθιά στα σπλάχνα της γενέτειράς του! Στο άμεσο μέλλον αυτό θα φανεί και θα καρπίσει …  Πόσο τον αγάπησε η γη του Πατροκοσμά ! Και πόσο εκείνος μιμήθηκε σε όλα του τον μεγάλο διδάχο και μάρτυρα του γένους ! Οδοιπόρησε , κατήχησε , σπλαχνίστηκε , αγάπησε, θυσιάστηκε !  Αναξίως και σκανδαλωδώς γίναμε και εμείς αποδέκτες της άμετρης αγάπης του ! Μετανιώνουμε σήμερα πικρά που το δοχείο της δικής μας ψυχής ελάχιστα μόνο χώρεσε από την σε ασυνάντητη πλησμονή του Αγίου Αιτωλίας και Ακαρνανίας ! Και εδώ το Άγιος δεν αποτελεί τίτλο τιμής και εκφωνήσεως,  μα συμμαρτυρία του Ουρανού !

Θεοφάνεια: Δι' ύδατος το πνεύμα

Με το βάπτισμα ο Χριστός αναδημιουργεί τον άνθρωπο και τον κόσμο. «Ξένον ήλθον κομίζων δημιουργίας τρόπον». Έφτιαξα (λέει με το στόμα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου) αρχικά τον άνθρωπο από γη και ύδωρ (πηλό). Όμως το δημιούργημα δεν υπήρξε εύχρηστο. Το σκεύος που έφτιαξα παραμορφώθηκε. «Ουκέτι λοιπόν από γης και ύδατος πλάσαι βούλομαι, αλλ’ εξ ύδατος και Πνεύματος». Ύδωρ και Πνεύμα (Άγιο) είναι τα δύο κύρια συστατικά του βαπτίσματος. Με αυτά γίνεται η αναδημιουργία, η νέα γέννηση του ανθρώπου.

Νέο βιβλίο από τον Νώντα Σκοπετέα: Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί

Το έλεος του Κυρίου, το ποθητό ομοθυμαδόν… και η θυσιαστική αγάπη αδελφών μας σε τούτους τους ζοφερούς καιρούς, έφερε στα χέρια μας ένα  νέο βιβλίο γραμμένο και βγαλμένο μέσα απ την ταλαίπωρη  ψυχή μας, από τον "Πρόμαχο Ορθοδοξίας"!

Ο τίτλος του: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"

120 κείμενα …άγκυρες ελπίδας …Ἱστορίες καὶ πρόσωπα τῆς μόνης Ἀλήθειας σὰν ἄγκυρες ριγμένες στὸ ποθεινὸ λιμάνι τοῦ οὐρανοῦ…

Μετά τὸ «Δάκρυ στὸ Ἐγώ» καὶ τὸ «Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν;» ἄλλο ἕνα βιβλίο σὰν λυτρωτικὸ φτεράκισμα ὡς τὸ ποθεινὸ λιμάνι τοῦ Οὐρανοῦ, ἐκεῖ ποὺ ὅλοι οἱ ἀγαπημένοι μας παράξενοι....., ἔχουν ριγμένες τὶς ἄγκυρες τῆς αἰώνιας ἐλπίδας τους!

Σαν συνέχεια, μιας τριλογίας  με τους ήρωες από το συναξάρι της πλαϊνής μας πόρτας και τις αγιασμένες μορφές της ευλογημένης πίστης μας.

«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», κ. Μόσια-λε

Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και «σοφός» του Γιώργου Παπανδρέου επί θεμάτων Υγείας, κ. Ηλίας Μόσιαλος - καθηγητής στο London Scool of Economics και διαπρύσιος προπαγανδιστής του κορωνο-τρόμου και των εμβολίων - επέλεξε τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων για να βλασφημήσει το ιερό πρόσωπο της Παναγίας μας και την Ορθόδοξη πίστη γενικότερα, δημοσιεύοντας μια επαίσχυντη "γελοιογραφία" με τους εξής διαλόγους:

Η Παναγία προς τον Ιωσήφ:  «Γιατί δεν φοράς μάσκα;»
Ιωσήφ ο Μνήστωρ:  «Δεν πιστεύω στον κορωνοϊό».
Η Παναγία:  «Ότι έμεινα έγκυος από κρίνο όμως ε; Αμάσητο το κατάπιες».

Άγιος Βασίλης έρχεται...

Δεν νοούνται Χριστούγεννα χωρίς Πρωτοχρονιά και Άγιο Βασίλειο στη δική μας παράδοση. Στο «Καλήν εσπέραν, άρχοντες» ακολουθεί το «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά» και ο ερχομός του αγίου Βασιλείου. Ο δικός μας Άη-Βασίλης, άσχετος παντελώς με τη δυτικόφερτη εμπορική καρικατούρα, είναι ο εραστής της σοφίας, η μέλισσα της Εκκλησίας, ο οικουμενικός διδάσκαλος. Δεν ήταν δυνατόν να μην αναφερθεί και στο μοναδικό γεγονός της θείας Γέννησης.
Διαχωρίζει κατ΄ αρχήν τις δύο γεννήσεις του Χριστού. Και η μεν πρώτη γέννησή του, λέει, «σιωπή τιμάσθω». Ας μην επιτρέψουμε στη σκέψη μας να πολυπραγμονεί γι’ αυτήν. Αυτή δεν έγινε μέσα στον χρόνο, δεν είχε θεατές, δεν μπορεί να τη διηγηθεί κανένας. Πώς να υπηρετήσει η γλώσσα τέτοιους λογισμούς; Πατέρας υπήρχε, Υιός γεννήθηκε. Μη ρωτήσεις το πότε. Μην ψάχνεις το πώς. «Παράδραμε το επερώτημα, αδύνατος γαρ η απόκρισις». Ο τρόπος της πρώτης θεϊκής Γέννησης είναι άφατος με ανθρώπινα λόγια, άρρητος και μη δυνάμενος να νοηθεί από τη δική μας διάνοια. Ο νους μας είναι κατώτερος των θείων πραγμάτων, ο λόγος μας υποδεέστερος των νοουμένων. Δεν μπορούμε να νοήσουμε τα του Θεού, αλλά και αν τα κατανοούσαμε, δεν θα μπορούσαμε να τα εκφράσουμε.

Χριστούγεννα: Το Φως της Εορτής

 Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το φως! (Γ. Βερίτης)

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, ο κόσμος γίνεται ένα τεράστιο πυροτέχνημα. Ο πλανήτης τυλίγεται στο φως. Έρχονται τα Χριστούγεννα και σ’ όλες τις χώρες οι άνθρωποι συναγωνίζονται να δώσουν λάμψη, περισσότερη λάμψη στον ζοφερό μας κόσμο. Τους πιάνει όλους το φιλότιμο να καταρρίψουν κάθε προηγούμενο ρεκόρ φωτοχυσίας, λαμπρότητας, στολισμού. Πανύψηλα χριστουγεννιάτικα δέντρα, κάθε φορά και μεγαλύτερα, στολίζουν τις πόλεις. Χιλιάδες φωτεινά λαμπιόνια φιλοδοξούν να διώξουν τα σκοτάδια. Άπειρες γιορταστικές εκδηλώσεις κατακλύζουν τα ήδη βαρυφορτωμένα προγράμματα του αγχωμένου ανθρώπου. Οργιαστική γιορτινή διακόσμηση με χαρούμενα χρώματα πλημμυρίζει κάθε γωνιά. Οι δρόμοι στολίζονται, οι πλατείες φωτίζονται. Οι αστροναύτες βλέπουν τη γη να κολυμπάει πιο αστραφτερή στο διάστημα τον καιρό αυτό, πιο εξωτική, αληθινά πανέμορφη.

Χριστούγεννα: «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον»!

Ακατάληπτο, αλλά και πολύπλευρο μυστήριο η Γέννηση του Χριστού. Από όπου και να το πιάσει κανείς, είναι ξένο. Διαφορετικό από ό,τι γνωρίζαμε στον δικό μας κόσμο. Όλα τα του Χριστού, αλλά και τα της Παναγίας, είναι παράδοξα. Υπέρλογα. Πάνω απ’ τη συνήθη λογική.
Ο τρόπος της Γέννησης είναι πρόβλημα άλυτο. «Πώς ο εν υψίστοις οικών εκ παρθένου τίκτεται;» Πώς «εν μήτρα χωρείται γυναικός», αυτός που είναι τόσο μεγάλος, ώστε να έχει για θρόνο του τον ουρανό και υποπόδιο τη γη; Πολλοί προσπάθησαν να δώσουν μια εξήγηση, με τη μόνη μέθοδο που ξέρει ο άνθρωπος: Τη λογική ανάλυση. Κάποιοι είπαν ότι δεν έγινε πραγματικά άνθρωπος ο Χριστός, αλλά φαινομενικά, εικονικά. Κάτι σαν φάντασμα, σαν όραμα, μια φαντασία, ένα ολόγραμμα. Άλλοι είπαν ότι η Παναγία γέννησε έναν απλό άνθρωπο και ότι μετά, σε κάποια άλλη φάση, ο Θεός ενώθηκε με αυτόν τον άνθρωπο. Ποια είναι η αλήθεια;