Έχεις σωθεί;

Έχεις σωθεί; Αυτή η ερώτηση πρέπει να απαντηθεί με ένα "ναι" ή ένα "όχι", αλλά αυτό δεν γίνεται σχεδόν ποτέ. Μερικές από τις πιο συνηθισμένες απαντήσεις είναι:

1. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
2. Έχω βαφτιστεί.
3. Πιστεύω στον Θεό.
4. Βασικά είμαι καλός άνθρωπος.
5. Προσπαθώ να ζω σύμφωνα με τον Χρυσό Κανόνα.
6. Είμαι μέλος μιας εκκλησίας.
7. Πάντα ήμουν Χριστιανός.
8. Έχω κάνει τον Χριστό Κύριο της ζωής μου.
9. Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι πολύ κακό.
10. Προσπαθώ να τηρώ τις Δέκα Εντολές.
11. Έκανα την "προσευχή του αμαρτωλού".
12. Ο πατέρας μου / ο παππούς / κ.λπ. είναι ιεροκήρυκας / πρεσβύτερος / διάκονος.

Η αξιοπιστία των κειμένων της Αγίας Γραφής - H Kαινή Διαθήκη

α) H συγγραφή των βιβλίων της Kαινής Διαθήκης

O Iησούς δεν έγραψε κανένα βιβλίο. H διδασκαλία Tου μεταδόθηκε προφορικά, όπως και η αφήγηση της ζωής Tου, των έργων Tου, της σταύρωσης και της ανάστασής Tου. Άλλωστε ο προφορικός λόγος στη νοοτροπία των λαών της Aνατολής είχε μεγαλύτερο κύρος από τον γραπτό λόγο, συνεπώς τα γραπτά μνημεία θεωρούνταν αναγκαία μόνο μετά τον θάνατο των έγκυρων αυτοπτών μαρτύρων. Ωστόσο η ταχύτατη διάδοση του Xριστιανισμού επιτάχυνε την καταγραφή των γεγονότων, μια και οι απόστολοι δεν μπορούσαν να βρίσκονται συγχρόνως παντού.

Tα Eυαγγέλια γράφτηκαν επειδή χρειαζόταν να καλυφθούν συγκεκριμένες ανάγκες: α) η κατήχηση των πιστών, β) η απολογητική προς τους εθνικούς, γ) η διδασκαλία της Eκκλησίας, δ) η ποιμαντική φροντίδα και ενθάρρυνση, και ε) πιθανότατα η λατρευτική πράξη. Oι διαφορές ανάμεσα στις διηγήσεις των ευαγγελίων δείχνουν ότι κάθε ευαγγελιστής έγραψε ανεξάρτητα, αξιοποιώντας με την οδηγία του Aγίου Πνεύματος αυτά που θυμόταν ή που είχε πληροφορηθεί. Oι ομοιότητες δείχνουν ότι όλοι άντλησαν από κοινές πηγές, όλοι είχαν κοινό θέμα και όλοι είχαν την έμπνευση του Θεού.

"Ε, όχι κι ο Ντάμερ στον ουρανό!"

"Eπειδή, oι βoυλές μoυ δεν είναι βoυλές σας oύτε oι δρόμoι σας oι δικοί μου δρόμoι, λέει o Kύριoς" (Ησαΐας 55:8).

Ο Αμερικανός Τζέφρυ Ντάμερ (Jeffrey Dahmer, 21 Μαΐου 1960 - 28 Νοεμβρίου 1994), υπήρξε ένας από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους του 20ού αιώνα. Υπεύθυνος για δεκαεπτά δολοφονίες νεαρών ανδρών μεταξύ των ετών 1978 και 1991 με ιδιαίτερα ειδεχθείς μεθόδους (συμπεριλαμβανομένων πράξεων σεξουαλικής βίας, νεκροφιλίας και κανιβαλισμού), καταδικάστηκε το 1992 σε ισόβια κάθειρξη. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου δύο χρόνια αργότερα από τον Κρίστοφερ Σκάρβερ, έναν συγκρατούμενό του.

Αν και διαγνώστηκε με οριακή διαταραχή προσωπικότητας, σχιζοτυπική διαταραχή προσωπικότητας και ψυχωτική διαταραχή, ο Ντάμερ κρίθηκε νομικά υγιής στη δίκη του. Καταδικάστηκε για δεκαπέντε από τις δεκαέξι ανθρωποκτονίες που είχε διαπράξει στο Ουισκόνσιν και καταδικάστηκε σε δεκαπέντε ποινές ισόβιας κάθειρξης στις 17 Φεβρουαρίου 1992. Ο Ντάμερ καταδικάστηκε αργότερα σε δέκατη έκτη ισόβια κάθειρξη για μια επιπλέον ανθρωποκτονία που διέπραξε στο Οχάιο το 1978.

Ο Ντάμερ που ανατράφηκε σε "φυσιολογική" οικογένεια, ήταν γκέι, και σε ηλικία 18 ετών διέπραξε τον πρώτο του φόνο. Μετά τη σύλληψή του, δήλωσε: «Εκπαιδεύτηκα να βλέπω τους ανθρώπους ως αντικείμενα ευχαρίστησης αντί ως ανθρώπους».

Τι είναι η «Εκκλησία»

Η Εξέλιξη ενός Κινήματος
Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε πολύ απλά. Ωστόσο, με τα χρόνια, έχει περάσει από διάφορους κύκλους πολυπλοκότητας μέχρι να εμφανιστεί ένα κίνημα ανανέωσης και να επαναφέρει ένα μέρος της εκκλησίας στην απλότητα. Αυτοί οι κύκλοι είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι. Αρχικά, η κίνηση ξεκινά με μερικές απλές αλλά βαθιές ιδέες που θα μπορούσαν να διδαχτούν και να μαθευτούν μέσα σε λίγα λεπτά. Οι άνθρωποι που ακούν αυτές τις ιδέες ενθουσιάζονται τόσο πολύ, που είναι σε θέση να τις θυμούνται, να τις εφαρμόζουν και να τις διδάσκουν σε άλλους.

Μέσα σε λίγα χρόνια, όμως, το κίνημα αρχίζει να μεταμορφώνεται, καθώς οι καινοτόμες πρακτικές γίνονται τυπικές παραδόσεις. Οι πολιτισμικές επιρροές ενσωματώνονται για να προσελκύσουν τις μάζες, αλλά σύντομα γίνονται δυσδιάκριτες από το ίδιο το κίνημα. Τελικά, το κίνημα αρχίζει να επιβραδύνεται καθώς η απαιτούμενη γνώση και εξειδίκευση για να ζεις και να λειτουργείς μέσα στο κίνημα γίνεται τόσο μεγάλη, που χρειάζονται όχι λίγα λεπτά, αλλά μερικά χρόνια για να κατανοήσεις και να συλλάβεις τις ιδέες και τις πρακτικές του. Οι δύο ή τρεις αρχικές αλήθειες που εξαπλώθηκαν τόσο γρήγορα στην αρχή, εξελίσσονται σε τεράστια συστήματα πεποιθήσεων και πρακτικών, με βιβλία, εξειδικευμένους ηγέτες και κέντρα εκπαίδευσης, όπου οι νεοεισαγόμενοι περνούν χρόνια μελέτης προτού τους επιτραπεί να βγουν και να διδάξουν και άλλους.

Ο Χριστός αναστήθηκε! Εσύ αναστήθηκες μαζί Του;

"Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο, που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε· διαμέσου του οποίου και σώζεστε... εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Xριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές· και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές" (Α' Κορινθίους 15:1-4).

Ένα δώρο του Θεού για σένα

Δέκα φοβερές αντιθέσεις

Το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας

«Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο, που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε· διαμέσου του οποίου και σώζεστε, με ποιον τρόπο σάς το κήρυξα, και αν το κρατάτε σταθερά· εκτός αν πιστέψατε μάταια. Eπειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Xριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές· και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές» (Α' Κορινθίους 15:1-4).

Το πιο κρίσιμο ζήτημα που θα αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος αφορά στη σχέση του με τον Θεό. Ευτυχώς, ο Θεός δεν μας άφησε να αναρωτιόμαστε ως προς το πού βρισκόμαστε.

Γιατί δεν μπορούμε να πάμε στον ουρανό με τα καλά μας έργα

Εσύ κι εγώ δεν μπορούμε να πάμε στον ουρανό με τα καλά μας έργα, για τον απλό λόγο ότι τα έργα αυτά δεν είναι ευάρεστα στον Θεό.

"Τι;", θα πεις, "εγώ που είμαι ένας άνθρωπος με μια σωστή ζωή; Έχω τηρήσει τις Δέκα Εντολές". Αλήθεια; αναρωτιέμαι. Τήρησες απ' όλες αυτές τουλάχιστον την πρώτη; Να δώσεις δηλαδή στον Θεό την πρώτη θέση μέσα στη ζωή σου; Εγώ δεν την έχω τηρήσει. Ο Ιησούς είπε ότι αυτή η εντολή σημαίνει ν' αγαπάς τον Κύριο και Θεό με όλη την καρδιά, τον νου, την ψυχή και τη δύναμη. Εγώ δεν έχω ακόμα αρχίσει να τηρώ αυτήν την πρώτη και σπουδαιότερη εντολή. Την παραβαίνω κάθε μέρα. Και αυτό, δεν είναι μια πολύ ενθαρρυντική αρχή, καθώς ξεκινώ να τακτοποιήσω τον εαυτό μου ενώπιον του Θεού, σαν τον καλό άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει το καλύτερο και δεν είναι ανάγκη να κάνει περισσότερο.

Έριξα μια ματιά στις άλλες εντολές... Αισθάνομαι καλύτερα βλέποντας την εντολή να μη φονεύσω. Ποτέ δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά για στάσου ένα λεπτό. Δεν είπε ο Ιησούς κάτι για τον άνθρωπο που μισεί, ότι είναι το ίδιο απεχθής μπροστά στον Θεό όσο κι ο άνθρωπος που αφήνει να ξεσπάσει το μίσος του και φτάνει σε φόνο;

Δύο δρόμοι, δύο τέρματα

Ο Ιησούς ήταν Αυτός που δίδαξε για τους δύο δρόμους που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος. Ο ένας οδηγεί στον Θεό, κι ο άλλος στην καταστροφή. Δύο είναι οι ομάδες στις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να ανήκει: Στο σιτάρι, με προορισμό τη σιταποθήκη, ή στα ζιζάνια, με προορισμό τη φωτιά. Υπάρχουν δύο τέρματα που περιμένουν τους ανθρώπους: Μέσα σ' ένα χαρμόσυνο συμπόσιο ή έξω από αυτό, όπου υπάρχει ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Η διδασκαλία του Ιησού αντιτίθεται καθαρά στη βολική αισιοδοξία μας, ότι δηλαδή "ο Θεός είναι ένας καλός τύπος και δεν θα είναι πολύ σχολαστικός για τα κατορθώματά μας". Είναι καλός, και γι' αυτό ακριβώς θα είναι υπερβολικά σχολαστικός. Είναι ο ηθικά δίκαιος Θεός, που η συνείδησή μας με ανησυχία μάς το δείχνει. Έχει βαθύ ενδιαφέρον για τη βασική διαφορά μεταξύ καλού και κακού και δεν θα προσποιηθεί ότι η διάκριση είναι ανύπαρκτη. Με κανένα τρόπο δεν θα απαλλάξει τους ενόχους. Ο Παντοδύναμος δεν μας χρωστάει τη συγχώρηση, καθόλου· το ίδιο όπως και ο κόσμος δεν μας χρωστάει τα μέσα για να ζήσουμε. Η συγχώρηση δεν είναι ποτέ μικρής αξίας.

Πίστη είναι εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό

Η πίστη δεν σημαίνει ότι είμαστε δεμένοι με ατέλειωτες καταθλιπτικές και νομικιστικές συνήθειες. Κοίταξέ το κι από τούτη την πλευρά: Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του αθλητή στον προπονητή του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του μαθητή στον δάσκαλό του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του ασθενούς στον γιατρό του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του παιδιού για τον γονιό ή του συζύγου για τη γυναίκα του; Βέβαια, η πειθαρχία και η υπακοή θα έχουν συμμετοχή σε όλο αυτό το σύνολο, αλλά κατά κάποιο τρόπο δεν θα είναι δυσάρεστη λόγω αυτής της σχέσης. Κάτι σαν κι αυτό είναι το να εμπιστευόμαστε στον Ιησού. Είναι μια δέσμευση ολόκληρης ζωής, μια εξάρτηση από Αυτόν και μια διαρκής ανάπτυξη της υπακοής σ' Αυτόν, που απέδειξε ότι είναι τέλεια αξιόπιστος. Επειδή ήρθε σ' αυτόν τον κόσμο για να με αναζητήσει. Επειδή πέθανε και αναστήθηκε για μένα. Επειδή θέλει να συμμετάσχει στην ίδια μου τη ζωή, και να εισδύσει στα βαθύτερα διαμερίσματα της ύπαρξής μου. Γνωρίζω ότι μπορώ να Τον εμπιστευθώ απόλυτα. Και τι είναι πίστη, παρά εμπιστοσύνη;

Ο Θεός δεν αναγκάζει κανέναν να Τον αγαπήσει

Φανταστείτε να έχετε έναν γιο, κόρη ή σύζυγο φτιαγμένους από τεχνητή νοημοσύνη. Ένα τέτοιο ρομπότ θα μπορούσατε να το προγραμματίσετε να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις επιθυμίες σας, αλλά δεν θα παίρνατε ούτε γραμμάριο ικανοποίησης από ένα τέτοιο μηχάνημα. Το ρομπότ δεν θα σας δώσει ποτέ πραγματική αγάπη, χαρά ή ικανοποίηση, πόσο μάλλον συναισθήματα ζεστασιάς, στοργής, καλοσύνης και εκτίμησης.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τον Θεό.
Προφανώς θα μπορούσε να δημιουργήσει ανθρώπους αναγκασμένους να Τον «αγαπήσουν» και να Τον «υπακούσουν», να Τον πιστεύουν και να Τον λατρεύουν διαρκώς. Αλλά αυτό δεν θα είχε νόημα για τον Θεό, επειδή τέτοια όντα δεν θα ήταν σε θέση να αγαπήσουν ελεύθερα τον Δημιουργό τους.
Αντίθετα από τα παραπάνω, ο Θεός διάλεξε να δημιουργήσει τον Αδάμ και την Εύα ως πρόσωπα με ελεύθερη βούληση, όπως εσύ κι εγώ, πλασμένα «κατ' εικόνα Θεού» (Γένεσις 1:26,27).

Νέα Χρονιά ή ΝΕΑ ΖΩΗ;

(κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση)

Η Γέννηση του Χριστού (ταινία - ελληνικοί υπότιτλοι)

Βραβευμένη ταινία (2020) μικρού μήκους βασισμένη σε κείμενα των Ευαγγελίων.

Η ιστορία των Χριστουγέννων

Η Γέννηση του Ιησού Χριστού και η προφητεία του Μιχαία 700 χρόνια πριν!

Ένα γράμμα πριν τα Χριστούγεννα

Φίλε μου, ήδη η μυρουδιά των Χριστουγέννων θα χτύπησε τη μύτη σου. Στολίδια, γλυκά, ευχές, δώρα, χαρούμενα παιδικά προσωπάκια, ψώνια, βιτρίνες. Ενας ολόκληρος κόσμος στριφογυρίζει, χαρούμενος, γιορτινός, δίπλα σου. Παρ΄όλα αυτά τα χαρούμενα ερεθίσματα πιστεύω, πως θα συμφωνήσεις μαζί μου, ότι η διάθεση και το κέφι σου δεν αλλάζουν. Περπατάς κουρασμένος, ανόρεχτος, φορτωμένος μια ζωή γεμάτη προβλήματα, συγκρούσεις, αγωνίες και φόβους, για τη δουλειά σου, την υγεία σου, την οικογένεια σου, το μέλλον σου. Κι είμαι βέβαιος, πως θα προτιμούσες να λείπανε όλα αυτά τα στολίδια, που είναι χωρίς νόημα και σκοπό.
 
Και ξέρω πως είναι πολλοί οι λόγοι που σου φέρνουν αυτή τη δυσφορία κι ανορεξιά. Πρώτα-πρώτα τ άχεις όλα αυτά γευτεί στο παρελθόν. Κι άλλες χρονιές ετοιμάστηκαν, ίδια απαράλλαχτα τα Χριστούγεννα.΄Εκανες όνειρα να διασκεδάσεις να ξεκουραστείς, να ξεχάσεις....Κι όμως, ήρθαν, πέρασαν, ξανάρθαν, ξαναπέρασαν οι γιορτές, αλλά ούτε χαρά σου έμεινε, ούτε κατάφερες να ξεδώσεις λιγάκι και να ικανοποιηθείς.΄Υστερα και κάτι άλλο εκείνο το "μετά". Μετά από το μεθύσι των ημερών, την ικανοποίηση των επιθυμιών, των απολαύσεων, ήρθε η στυφή εκείνη γεύση της απογοήτευσης, το βαρύ κεφάλι, τα σπασμένα νεύρα, τα χαμένα σου λεφτά. Είναι έτσι; Ακριβώς έτσι συμβαίνει συνήθως όταν αδειάσει το ποτήρι των υποσχέσεων και των απολαύσεων των γιορτών.

Ο αιώνιος σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο

Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού στη δημιουργία, και ποιος είναι στο έργο της σωτηρίας; Μπορεί να συνοψιστεί σε δυο φράσεις, μία από κάθε κομμάτι της προς Ρωμαίους: Είναι η "δόξα του Θεού" (Ρωμ. 3:23) και "η δόξα των τέκνων του Θεού" (Ρωμ. 8:21).

Στο πρώτο από τα παραπάνω εδάφια διαβάζουμε ότι "όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα του Θεού". Ο σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο ήταν η δόξα, αλλά η αμαρτία ματαίωσε αυτόν τον σκοπό, κάνοντας τον άνθρωπο να στερηθεί τη δόξα του Θεού. Όταν σκεφτόμαστε εμείς το ζήτημα της αμαρτίας, ενστικτωδώς μας έρχεται στο μυαλό και η τιμωρία που τη συνοδεύει. Πάντοτε, χωρίς εξαίρεση συνδέουμε την αμαρτία με την καταδίκη και την κόλαση. Η σκέψη του ανθρώπου είναι στην τιμωρία που θα υποστεί αν αμαρτήσει, η σκέψη όμως του Θεού είναι στη δόξα που θα χάσει ο άνθρωπος αν αμαρτήσει. Το αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι ότι στερούμαστε τη δόξα του Θεού. Το αποτέλεσμα της απολύτρωσης είναι ότι αποκτούμε πάλι τα δικαιώματα για τη δόξα του Θεού.

Ανάσταση σε καινούρια ζωή

"...αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης" (Ρωμ. 6:5).

Είχαμε μιλήσει στα προηγούμενα για τον θάνατο του Χριστού και για τη συμμετοχή μας σ' αυτόν διά του βαπτίσματος. Τώρα όμως με την ανάσταση η εικόνα αλλάζει, γιατί εισάγεται ένα καινούριο στοιχείο. "Βαπτιζόμαστε στον θάνατό Του", κατά την έκφραση της Γραφής, αλλά με την ανάσταση συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Η ανάσταση είναι εκείνη που έρχεται και μπαίνει μέσα μας και μας μεταδίδει μια νέα ζωή. Στον θάνατο του Χριστού, η έμφαση βρίσκεται στο "εγώ εν Χριστώ". Στην περίπτωση της ανάστασης, παρόλο που το παραπάνω εξακολουθεί να ισχύει, δίνεται μια καινούρια έμφαση στο "ο Χριστός εν εμοί".

Η σημασία του βαπτίσματος

Στα προηγούμενα περιγράψαμε τη θέση που έχει ο Σταυρός του Χριστού στα σχέδια του Θεού για την εγκαθίδρυση της βασιλείας Του. Διά του Σταυρού ο Θεός καταργεί όλα όσα ανήκουν στην παλιά δημιουργία, τη διαβρωμένη από την αμαρτία, για να φέρει στο φως μια νέα δημιουργία.

Όλα αυτά λοιπόν μας οδηγούν στο θέμα του βαπτίσματος: "Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό του; Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου του βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή" (Ρωμ. 6:3,4). Πρέπει τώρα να αναρωτηθούμε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια.

Το βάπτισμα στην Αγία Γραφή συνδέεται με τη σωτηρία: "Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί", διαβάζουμε στο Μάρκος 16:16. Και δεν μπορούμε βέβαια να μιλήσουμε βιβλικά για "αναγέννηση διά του βαπτίσματος", μπορούμε όμως να μιλήσουμε για "σωτηρία διά του βαπτίσματος". Τι είναι η σωτηρία; Είναι κάτι που δεν συνδέεται με τις αμαρτίες μας, ούτε με τη δύναμη της αμαρτίας που βρίσκεται μέσα μας, αλλά με τον κόσμο, με το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε. Είμαστε παγιδευμένοι στο κοσμικό σύστημα του σατανά, και το να σωθούμε σημαίνει να βγούμε από αυτό το σύστημα και να πάμε σ' εκείνο του Θεού.

Οι δύο δημιουργίες και το ορόσημο του Σταυρού

Η βασιλεία αυτού του κόσμου δεν είναι βασιλεία του Θεού. Ο Θεός είχε στην καρδιά Του ένα σύστημα, ένα σύμπαν δικής Του δημιουργίας, που θα είχε ως κεφαλή τον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό (Κολ. 1:16,17). Ο σατανάς όμως ενεργώντας μέσω της ανθρώπινης σάρκας, αντίθετα με τις προθέσεις του Θεού, έστησε ένα αντίπαλο σύστημα, το οποίο μέσα στη Γραφή είναι γνωστό με το όνομα "αυτός ο κόσμος". Ένα σύστημα μέσα στο οποίο βρισκόμαστε όλοι, και που το διοικεί αυτός ο ίδιος. Σε τελική ανάλυση έγινε "ο άρχων του κόσμου τούτου" (Ιωάννης 12:31).