Όλα αυτά λοιπόν μας οδηγούν στο θέμα του βαπτίσματος: "Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό του; Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου του βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή" (Ρωμ. 6:3,4). Πρέπει τώρα να αναρωτηθούμε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια.
Το βάπτισμα στην Αγία Γραφή συνδέεται με τη σωτηρία: "Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί", διαβάζουμε στο Μάρκος 16:16. Και δεν μπορούμε βέβαια να μιλήσουμε βιβλικά για "αναγέννηση διά του βαπτίσματος", μπορούμε όμως να μιλήσουμε για "σωτηρία διά του βαπτίσματος". Τι είναι η σωτηρία; Είναι κάτι που δεν συνδέεται με τις αμαρτίες μας, ούτε με τη δύναμη της αμαρτίας που βρίσκεται μέσα μας, αλλά με τον κόσμο, με το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε. Είμαστε παγιδευμένοι στο κοσμικό σύστημα του σατανά, και το να σωθούμε σημαίνει να βγούμε από αυτό το σύστημα και να πάμε σ' εκείνο του Θεού.
Με τον Σταυρό του Κυρίου μας, λέει ο απ. Παύλος, "ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο" (Γαλ. 6:14). Και κάτι ανάλογο θα πρέπει να έχει στο μυαλό του και ο απ. Πέτρος όταν γράφει για εκείνες τις οκτώ ψυχές που "διασώθηκαν από το νερό - πρωτ.: δι' ύδατος" (Α' Πέτρου 3:20). Όπως ξέρουμε, όταν έγινε ο κατακλυσμός, ο Νώε και οι συγγενείς του μπήκαν στην κιβωτό και επέζησαν - "διεσώθησαν δι' ύδατος". Ξέρουμε ακόμη ότι η πράξη τους ήταν μια προεικόνιση της σωτηρίας διά πίστεως. Πήραν στα σοβαρά την προειδοποίηση του Θεού, και γι' αυτό γλίτωσαν. Όμως το περιεχόμενο της σωτηρίας τους έχει κάτι ακόμη πιο βαθύ. Δεν ήταν τόσο ότι αυτοί οι οκτώ ως πρόσωπα δεν πνίγηκαν, όσο το ότι βγήκαν από εκείνο το σάπιο σύστημα. Αυτό είναι σωτηρία.
Και ο Πέτρος συνεχίζει παρακάτω: "αντίτυπο του οποίου (ενν. γεγονότος) σώζει σήμερα κι εμάς το βάπτισμα" (3:21). Με άλλα λόγια, μ' εκείνη την όψη του Σταυρού που απεικονίζεται στο βάπτισμα, απελευθερωνόμαστε από τον "παρόντα πονηρό αιώνα", και με τη βάπτισή μας στο νερό επιβεβαιώνουμε αυτό ακριβώς το πράγμα. Βαπτιζόμαστε "στον θάνατό Του", με τον οποίο τελειώνει η παλιά δημιουργία, αλλά βαπτιζόμαστε ακόμη "στον Ιησού Χριστό", με τον οποίο αρχίζει η καινούρια δημιουργία (Ρωμ. 6:3,4). Μπαίνεις μέσα στο νερό, και ο κόσμος στον οποίο ανήκεις μπαίνει κι αυτός μαζί σου. Ξαναβγαίνεις εν Χριστώ, αλλά ο κόσμος σου έχει βουλιάξει.
"Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς", είπε ο Παύλος στους Φιλίππους, και εξήγησε τον λόγο του Κυρίου στον δεσμοφύλακα και την οικογένειά του. "Και βαπτίστηκε αμέσως αυτός και όλοι εκείνοι που ήσαν μαζί του", διαβάζουμε στο Πράξεις 16:33. Με την πράξη τους αυτή, ο δεσμοφύλακας και η οικογένειά του έκαναν μια ομολογία μπροστά στον Θεό, τους ανθρώπους Του και τις πνευματικές δυνάμεις, ότι πράγματι είχαν σωθεί από έναν κόσμο που βρισκόταν κάτω από κρίση. Ως αποτέλεσμα, διαβάζουμε ότι ο δεσμοφύλακας "ευφράνθηκε με ολόκληρη την οικογένειά του, καθώς πίστεψε στον Θεό" (16:34).
Επομένως, είναι φανερό ότι το βάπτισμα δεν είναι απλώς ζήτημα ενός ποτηριού με νερό, ούτε ακόμη και μιας κολυμβήθρας με νερό. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι που πράγματι συνδέεται με τον θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου μας, και που ανοίγει την αυλαία σε δύο κόσμους. Και όποιος είδε ανθρώπους να στρέφονται στον Χριστό μέσα σε κάποια μη χριστιανική χώρα (σημ. ΛΖ: και σε "χριστιανική"), ξέρει καλά τι πελώρια ζητήματα έρχονται στην επιφάνεια με το βάπτισμα.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως για λίγο στα εδάφια που είχαμε αναφέρει από την Α' επιστολή του Πέτρου. Στο 3:21 διαβάζουμε ότι το βάπτισμα είναι "η μαρτυρία της αγαθής συνείδησης προς τον Θεό". Η μαρτυρία του ανθρώπου κατά κανόνα έρχεται ως ανταπόκριση στα λόγια του Θεού, και ο Θεός μας μίλησε διά του Σταυρού. Με τον Σταυρό μας έδειξε την κρίση Του πάνω σε μας, πάνω στον κόσμο, πάνω στην παλιά δημιουργία. Ο Σταυρός δεν είναι μόνο του Χριστού, κάποιος Σταυρός ατομικός. Είναι κάποιος Σταυρός που περιλαμβάνει τα πάντα, "συλλογικός". Ο Θεός μας συμπεριέλαβε όλους στον Υιό Του, και μας σταύρωσε μαζί Του. Στο πρόσωπο του τελευταίου Αδάμ κατάργησε όλα όσα ήταν του πρώτου Αδάμ.
Πώς λοιπόν ανταποκρίνομαι στην ετυμηγορία του Θεού για την παλιά δημιουργία; Ανταποκρίνομαι ζητώντας να βαπτιστώ. Όπως αναφέρεται στο Ρωμαίους 6:4, "Συνταφήκαμε μαζί του διαμέσου του βαπτίσματος στον θάνατο". Το βάπτισμα συνδέεται ασφαλώς με τον θάνατο και την ανάσταση, αλλά αυτό καθεαυτό δεν είναι ούτε θάνατος ούτε ανάσταση: είναι ταφή. Και ποιος είναι κατάλληλος για ταφή; Μόνο ο πεθαμένος! Και γι' αυτό, όταν ζητάω να βαπτιστώ, διακηρύττω τον εαυτό μου νεκρό και κατάλληλο μόνο για τον τάφο.
Η πραγματική σημασία πίσω από το βάπτισμα είναι ότι με τον Σταυρό του Χριστού "βαπτιστήκαμε" στον ιστορικό θάνατο του Χριστού, έτσι ώστε ο θάνατός Του έγινε και δικός μας. Ο θάνατός Του και ο θάνατός μας ως προς την παλιά φύση συνδέθηκαν τόσο στενά, ώστε δεν μπορούμε πια να τους ξεχωρίσουμε. Και σ' αυτό ακριβώς το ιστορικό βάπτισμα μπαίνουμε κι εμείς όταν κατεβαίνουμε στο νερό. Η δημόσια μαρτυρία μας με το βάπτισμα σήμερα είναι η ομολογία μας ότι ο θάνατος του Χριστού πριν δυο χιλιάδες χρόνια ήταν ισχυρός, ότι καλύπτει τα πάντα, ότι είναι αρκετά δυνατός και αρκετά περιεκτικός, ώστε να καταργήσει και να βάλει τέρμα σε ό,τι υπάρχει μέσα μας που δεν προέρχεται από τον Θεό.
Watchman Nee
Απόδοση: Νίκος Μοσχίδης
Διαβάστε σχετικά:
Οι δύο δημιουργίες και το ορόσημο του Σταυρού
Νηπιοβαπτισμός: Συμφωνεί η θρησκεία με την Αγία Γραφή και τους Πατέρες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.