Για να δικαιολογήσουν τη θέση τους ως «ειδικοί ιερείς» και την εξουσία τους, οι κληρικοί εφεύραν διάφορες ιερές τελετές, που άλλες υπάρχουν μέσα στην Καινή Διαθήκη –τις οποίες αλλοίωσαν ή τους προσέδωσαν διαφορετική έννοια από αυτή που είχαν κατά την αποστολική εποχή- και άλλες είναι εφεύρεση εκ του μηδενός (π.χ. το μυστήριο του χρίσματος). Τις ονόμασαν «μυστήρια» μιμούμενοι την ορολογία των μυστηριακών θρησκειών των ειδωλολατρών, που είχαν και αυτές ειδικούς ιερείς. Ο αριθμός των «εφτά μυστηρίων» θεσπίστηκε με βάση νόθα και ψευδεπίγραφα κείμενα το έτος 1300 μ.Χ., τα οποία καθόρισαν ως «μέσα της χάριτος».
Άλλοτε τα μυστήρια ήταν τρία, το Βάπτισμα, το Χρίσμα και η Θεία Ευχαριστία. Αυτό αναφέρει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Μετά έγιναν οχτώ. Εκτός από όσα υπάρχουν σήμερα, είχαν προσθέσει και τη «μοναχική κουρά» ως μυστήριο. Τελικά τα έκαναν εφτά, για να συμφωνούν με τον «τέλειο» αριθμό.
Οι Δογματολόγοι Καθηγηταί γράφουν υπέρ των "Μυστηρίων". Δεν μπορούσαν όμως να αποφύγουν και την Βιβλική καί Ιστορική αλήθεια και έρχονται στην ανάγκη να σημειώσουν ότι: "Στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση (δεν εννοώ την Εκκλησιαστική) δεν υπάρχει ο όρος "Μέσα της Χάριτος", ότι είναι τα μυστήρια. Ούτε περί Μυστηρίων, όπως έχουν σήμερα, αναφέρει η Αγία Γραφή. Ιδού η μαρτυρία τους:
"Εν τη αρχαία εκκλησία δεν γίνεται λόγος περί της θείας συστάσεως των μυστηρίων… Η μόνη μαρτυρία η αποδιδούσα την σύστασιν των μυστηρίων, είναι η ψευδωνύμου Αμβροσίου" ("ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ" Χ. Ανδρούτσου, σελίδα 296, "ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ" Π. Τρεμπέλα, τόμος 3ος, σελίδα 2, κ.ά.).
Ισχυρίστηκαν λοιπόν οι κληρικοί, πως μόνον αυτοί, ως «ειδικοί», έχουν από τον Θεό εξουσία να εκτελούν αυτές τις τελετές, όπως, μόνο μέσω των ιερέων στην Παλαιά Διαθήκη, οι υπόλοιποι Ισραηλίτες επιτρεπόταν να πλησιάζουν και να θυσιάζουν στον Θεό. Επειδή, λοιπόν, ήταν «ιερείς», έπρεπε κάτι να θυσιάζουν. Έτσι, εφεύραν ότι κάνουν μία, εκ νέου, «αναίμακτη» θυσία του Ιησού Χριστού κατά τη Θεία Ευχαριστία και ότι μέσω της ιεροσύνης τους μπορούν να μεταβάλουν το ψωμί σε σάρκα και το κρασί σε αίμα Χριστού, όταν κάνουν τη Θεία Ευχαριστία, χωρίς να γίνεται καμιά αλλαγή στα υλικά στοιχεία. Τώρα, τι είδους «μεταβολή» χωρίς μεταβολή, «μετουσίωση» χωρίς μετουσίωση (δηλαδή, μεταβολή της ουσίας) γίνεται, είναι κι αυτό… «μυστήριο».
Στα αρχαία κείμενα εκκλησιαστικών Πατέρων, βλέπουμε ότι σε αρκετά σημεία ο άρτος και ο οίνος της Θείας Ευχαριστίας, αναφέρονται ως «στοιχεία» (εννοούν υλικά στοιχεία), όχι ως σώμα και αίμα Χριστού. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις, είπε: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς συμβαίνει από ένα κομμάτι ψίχουλο ψωμιού να κάνει κανείς έναν Χριστό».
Η έκφραση του Ιησού Χριστού «τούτο εστί το σώμα μου, τούτο εστί το αίμα μου» για τον άρτο και τον οίνο της Θείας Κοινωνίας, δεν έχει κυριολεκτική σημασία. Το ρήμα «ειμί» είναι συμβολικό στο σημείο αυτό, όπως όταν έλεγε: «Εγώ ειμί η άμπελος, εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός, εγώ ειμί η θύρα των προβάτων».
Επίσης, γίνεται παρανόηση των λεγομένων του Ιησού: «Αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας» (Ιωάννης, 6:53). Εδώ βασίζουν το δόγμα της μεταβολής ή μετουσίωσης των στοιχείων του άρτου και του οίνου. Για να αποφευχθεί η κυριολεκτική ερμηνεία των λεγομένων Του, που είχε σκανδαλίσει από τότε μερικούς μαθητές Του, ο Ιησούς εξήγησε αμέσως μετά, πώς έπρεπε να τα καταλάβουν: «Αυτό σας σκανδαλίζει;… Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτα. Τα λόγια που εγώ σας έχω μιλήσει είναι Πνεύμα και είναι ζωή» (Ιωάννης, 6:63). Με άλλα λόγια, πρόκειται περί πνευματικής αφομοιώσεως του Χριστού στις καρδιές των πιστών διαμέσου των λόγων Του.
Επιπλέον εφεύραν την διδασκαλία ότι, ο Θεός έδωσε εξουσία στον ιερέα να συγχωρεί, μόνο αυτός, τις αμαρτίες των Χριστιανών με το μυστήριο της εξομολόγησης.
Ούτε ο Χριστός ούτε οι απόστολοι έδωσαν σε κανέναν τέτοιες εξουσίες. Οι παπάδες-ιερείς δεν έχουν εξουσία να συγχωρήσουν αμαρτίες ανθρώπων που έκαναν σε άλλους ανθρώπους ή στον Θεό.
Όταν ο Χριστός είπε στον παραλυτικό, «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες», οι Φαρισαίοι σκανδαλίστηκαν και έλεγαν μεταξύ τους: «Αυτός βλαστημά. Ποιος μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες παρά μόνον ο Θεός;» (Μάρκος 2:57). Αυτή η σκέψη ήταν αποδεκτή ως ορθή από όλους, και από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος δεν εξέφρασε διαφωνία, επειδή σκέφτονταν έτσι. Αλλά, για να αποδείξει στους εχθρούς Του, ότι ήταν πράγματι Θεός, είπε στον παραλυτικό: «Σήκω και περπάτα». Αφού μπορούσε να θεραπεύει στο όνομα του Θεού, σήμαινε πως ο Πατέρας Θεός αποδεχόταν τα λόγια Του αναφορικά με τη συγχώρηση των αμαρτιών στον παραλυτικό. Άρα, ήταν και ο ίδιος Θεός, συνεπώς είχε την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες.
Ποια είναι η έννοια των εδαφίων «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Αν σε κάποιους αφήσετε τις αμαρτίες, έχουν αφεθεί σ’ αυτούς, αν σε κάποιους τις κρατάτε, έχουν κρατηθεί» (Ιωάννης 20:22,23), που είπε ο Ιησούς Χριστός στους αποστόλους; Αυτό το εδάφιο δεν συνηγορεί υπέρ της άποψης πως οι προεστώτες της εκκλησίας έχουν εξουσία πάνω στους Χριστιανούς για συγχώρηση των αμαρτιών τους;
Αυτά τα εδάφια αναφέρονται σε αμαρτίες Χριστιανών, που έχουν σχέση με θέματα δημόσιας συμπεριφοράς και διδαχής. Ο Χριστός με αυτά τα λόγια έδωσε εξουσία στους αποστόλους, στους υπευθύνους της Εκκλησίας αλλά και στο σύνολο των πιστών της τοπικής Εκκλησίας (Ματθαίος 18:17-18, Α’ Κορινθίους 5:1-8, Β’ Κορινθίους 10:8) να ελέγχουν τη δημόσια συμπεριφορά των Χριστιανών. Μπορούν να αποκόπτουν από την εκκλησιαστική κοινωνία (αφορισμός) το μέλος της εκκλησίας που συμπεριφέρεται άσχημα, απαγορεύοντάς του να συμμετέχει στην τελετή της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό γινόταν αν δεν συμφωνούσε η διδασκαλία του με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου ή αν η ηθική του δημόσια συμπεριφορά ήταν αμαρτωλή, ώστε να προκαλέσει σκάνδαλο στη μαρτυρία της Εκκλησίας. Η εξουσία αυτή δεν ήταν αυθαίρετη, αλλά βασιζόταν στη διδασκαλία που ο ίδιος ο Χριστός τους είχε δώσει. Όταν ο απόστολος Πέτρος συμπεριφέρθηκε λαθεμένα, ο απόστολος Παύλος τον επιτίμησε δημόσια (Γαλάτας 2:11-14).
Τα ως άνω λόγια που βλέπουμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 20:22-23, δεν αναφέρονται σε υποτιθέμενη σύσταση μυστηρίου εξομολόγησης για ατομικά και κρυφά αμαρτήματα. Ποτέ οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί δεν κατάλαβαν ούτε εφάρμοσαν αυτά τα εδάφια ως σύσταση μυστηρίου εξομολόγησης. Πουθενά δεν βλέπουμε να εξομολόγησαν και να συγχώρεσαν κάποιον Χριστιανό, αλλά τον παρέπεμπαν για εξομολόγηση και συγχώρηση στον ίδιο τον Θεό (βλέπε, Πράξεις Αποστόλων 8:22). Αυτό βλέπουμε να λένε και οι Αποστολικοί Πατέρες, όπως ο Κλήμης Ρώμης, ο Πολύκαρπος Σμύρνης, η επιστολή Βαρνάβα, η Διδαχή και ο Ποιμένας του Ερμά (όλα συγγράμματα Αποστολικών Πατέρων) όπου γίνεται λόγος για δημόσια εξομολόγηση.
Από τον 3ο αιώνα μ.Χ., άρχισαν να χρησιμοποιούν μερικές εκκλησίες τον «πρεσβύτερο επί την μετανοίας». Σ’ αυτόν μπορούσαν να πάνε να μιλήσουν και να εξομολογηθούν όσοι χριστιανοί ήθελαν, για να μη λένε δημόσια κάποιες αμαρτίες τους, όπως συνηθιζόταν, που σκανδάλιζε τους σεμνότερους αδελφούς τους. Αυτό το έκαναν για λόγους ψυχολογικούς και για την αποφυγή σκανδάλων και δυσφοριών, όχι για να λάβουν συγχώρηση αμαρτιών από τους πρεσβυτέρους. Μάλιστα, το μέτρο της μυστικής εξομολόγησης καταργήθηκε το έτος 391 μ.Χ, από τον επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεκτάριο, λόγω ενός σκανδάλου μοιχείας, που έγινε εξαιτίας αυτής της μυστικής εξομολογήσεως (Ιστορία Σωκράτους, βιβλίο Ε’ κεφάλαιο 9).
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σε ομιλίες του, προτρέπει τους χριστιανούς να εξομολογούνται απευθείας στον Θεό. Μάλιστα, ύστερα από το τέλος της εικονομαχίας (8ος αιώνας) μέχρι τον 13ο αιώνα, το δικαίωμα της «ιερατικής εξομολόγησης» η Ανατολική Εκκλησία το έδωσε αποκλειστικά στους μοναχούς, που δεν ήταν «ιερείς», ως αμοιβή για τους αγώνες τους κατά των εικονομάχων. Αργότερα από τους μοναχούς το παρέλαβαν πάλι οι «ιερείς». Επίσης, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, θέσπιση μυστηρίου «ιερατικής εξομολόγησης» δεν υπάρχει σε κανέναν Ιερό Κανόνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν υπάρχει πουθενά στους τόμους των Ράλλη-Ποτλή, που περιέχουν το σύνολο των Ιερών Κανόνων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Εκτός τούτων, στα ως άνω λόγια άφεσης και κράτησης αμαρτιών, προτάσσεται η φράση: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο». Σ’ αυτά τα εισαγωγικά λόγια δεν δίνεται ποτέ προσοχή από τους «ειδικούς ιερείς». Έχουν Πνεύμα Άγιο όλοι αυτοί οι ιερείς που σκανδαλίζουν τον λαό με τη συμπεριφορά τους; Αν είχαν δίκιο στην ερμηνεία αυτών των εδαφίων, θα έπρεπε να είναι πραγματικά «αγιοπνευματικοί», για να πουν ότι έχουν τέτοια εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες ή να μεταδίδουν το Πνεύμα το Άγιο.
ΠΟΙΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ;
Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση.
|
Ορθόδοξη Εκκλησία.
|
|
|
"Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα προς
σενα (Θεέ), και την ανομίαν μου δεν έκρυψα· είπα, Εις τον Κύριον θέλω
εξομολογηθή τας παραβάσεις μου· και συ συνεχώρησας την ανομίαν της
αμαρτίας μου" [Ψαλμός: 32' 5].
"Συγχώρησον εις ημάς τάς αμαρτίας" [Ματθαίος: ς’ 12]. "Όλο τό χρέος σου το άφησα, επειδή μέ παρεκάλεσες" [Ματθαίος: ιη’ 32]. "Μετανόησον… και δεήσου στον Θεό για την συγχώρεση της αμαρτίας σου" [Πράξεις: η’ 22]. "Εάν ομολογώμεν (στόν Θεό) τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας" [Α’ Ιωάννου: α’ 9]. Ο άσωτος υιός πήγε στόν πατέρα του και τόν συγχώρεσε. [Λουκάς: ιε’ 11-32]. Ο Τελώνης συγχωρέθηκα από τον Θεό. [Λουκάς: ιη’ 13-32]. "Ας προσπέσωμεν προς τόν Παντοκράτωρα και ας κλαύσωμε παρακολούντες αυτόν όπως γίνει ευμενής και συμφιλιωθεί μαζί μας… Ο Παντοκράτωρ… ζητά νά εξομολογούμεθα σ' Αυτόν, δια τού Αρχιερέως καί προστάτη των ψυχών μας Ιησού Χριστό" [Κλήμης Ρώμης]. "… ικετεύομεν τόν Κύριον δια να μας αφήσει τας αμαρτίας μας" [Πολύκαρπος]. Ἑις τόν Παντοκράτωρα… εις τόν ιατρόν φανέρωσε τό τραύμα, όχι για να σε τιμωρήσει αλλά να σε συγχωρήσει" [Χρυσόστομος]. |
"Το μυστήριον της εξομολογήσεως είναι
Θεοσύστατος πράξις κατά την οποία ο Θεός δια τού ιερέως συγχωρεί τις
μετά τό βάπτισμα αμαρτίες των ειλικρινώς μετανοούντων και
εξομολογουμένων αυτάς στον ιερέα" [Δογματική: Χ. Ανδρούτσου, σελ. 376].
"Άφεσιν αμαρτιών δέν λαμβάνεις όταν τά πείς κατ' ευθείαν πρός στόν Θεόν… διότι ο Χριστός δίδει την άφεσιν υπό ρητόν καί ωρισμένον όρον: να εξομολογηθείς στόν ιερέα" [“Η Μετάνοια”: Σεραφείμ Παπακώστα, σελ. 72-73]. "Εις εκάστην περίπτωσιν αμαρτίας πρέπει ο αμαρτάνων να εξομολογηθείς εις τον ιερέα". "Ο ιερεύς είναι ο ταμειούχος της θείας χάριτος". "Ημείς εις ποίον θα εξομολογηθώμεν; Όχι απ' ευθείας εις τόν Θεόν… αλλά εις τον ιερέα. Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού. Αυτός έχει τήν εξουσίαν αυτήν. Την έχει διότι του την έδωκεν ο Χριστός" [Περιοδικό “ΖΩΗ” 12/03/1938]. Η διδασκαλία αυτή είναι δογματική άποψις της "Ορθοδόξου" Εκκλησίας. Στά μέτρα της δογματικής διατυπώνουν την γνώμη τους οι ως άνω συγγραφείς. Η αυθαιρεσία οδήγησε την Παπική Εκκλησία να παραχωρήσει για λόγους κολακείας την εξουσία της εξομολογήσεως και εις τούς λαϊκούς! Η Ανατολική Εκκλησία παραχώρησε αυτό τό δικαίωμα της εξομολογήσεως και στούς μοναχούς ώς αμοιβή για τούς αγώνες τους κατά τών εικονομάχων (800-1250 μ.Χ.). "Από του τέλους τού αγώνος κατά τών εικονομάχων, μέχρι τού 13ου αιώνος την εξουσία του "δεσμείν καί λύειν" διεχειρίζοντο αποκλειστικώς οι μοναχοί". Επειδή μέχρι τόν 11ον αιώνα δέν είχε θεσπισθεί τό "μυστήριο της εξομολογήσεως" όπως έχει σήμερα, όσοι ασχολήθηκαν μέ τό θέμα αυτό (Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, καί άλλοι), προσέδωσαν ψυχολογική θέση και μορφή στό νόημα της εξομολογήσεως. Κατόπιν παρουσίασαν πλαστογραφημένα βιβλία "Τά Ψευδο-Κλημέντια", παραδόσεις δήθεν τού Ιππόλυτου Ρώμης και Αιγυπτιακές διατάξεις. Σ' αυτά αναφέρεται ψευδώς και η εξουσία των ιερέων επί τού "δεσμείν και λύειν". |
Η Βιβλική και Ιστορική έρευνα πείθει στο απόλυτο, ότι στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια δεν υπήρχε ιερατική εξομολόγηση, διότι και ιερείς δεν υπήρχαν τότε. Στον αναγνώστη, λοιπόν, απομένει να εξετάσει το θέμα, για να διαπιστώσει από ποιόν είναι δυνατόν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του και σε ποιον επιβάλλεται από την Αγία Γραφή να πηγαίνει κατ' ευθείαν.
"...αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο" (Α' Ιωάννη 2:1).
(με στοιχεία από το άρθρο “Ποιος Είναι Αιρετικός” του τ. αρχιμ. και συγγραφέα Στυλιανού Χαραλαμπάκη†)
Διαβάστε επίσης:
Ποιοι είναι ιερείς
Νηπιοβαπτισμός: Συμφωνεί η θρησκεία με την Αγία Γραφή και τους Πατέρες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.