Γιατί είναι αδύνατο να βρούμε τον Θεό μέσω της θρησκείας (2ο)

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Υπάρχει ένας δεύτερος λόγος, γιατί η θρησκεία δεν μπορεί ποτέ να φτάσει μέχρι τον Θεό. Δεν είναι μόνο λόγω της φύσης του Θεού, αλλά και λόγω της φύσης του ανθρώπου. Η Βίβλος δίνει μια καθόλου κολακευτική εικόνα του ανθρώπου, και όχι ευχάριστη, που όμως βρίσκεται κοντά στο πρόβλημα. Μας λέει αρκετές δυσάρεστες αλήθειες.

Παραδείγματος χάρη, μας πληροφορεί ότι δεν αγαπάμε τον Θεό ειλικρινά, όπως εμείς θέλουμε να πιστεύουμε. Αντίθετα, είμαστε "εχθροί στη διάνοια με τα πονηρά έργα" (Κολοσσαείς 1:21). Δεν έχουμε αυτή τη χρυσή καρδιά που θέλουμε να νομίζουμε ότι έχουμε. Αντίθετα, "H καρδιά είναι απατηλή περισσότερo απ’ όλα, και υπερβoλικά διεφθαρμένη" (Ιερεμίας 17:9). Μας λέει ακόμα ότι δεν είμαστε δίκαιοι στην αναζήτησή μας για την αλήθεια. Οι άνθρωποι "κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας" (Ρωμαίους 1:18). Δεν ακολουθούμε την κάθε λάμψη φωτός που έρχεται στον δρόμο μας, αντίθετα, "οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά" (Ιωάννης 3:19).

Γιατί είναι αδύνατο να βρούμε τον Θεό μέσω της θρησκείας (1ο)

Υπάρχουν δυο λόγοι για τους οποίους είναι αδύνατο να βρούμε τον Θεό μέσω οποιασδήποτε θρησκείας
Είναι μια όμορφη συναισθηματική ιδέα να πιστεύουμε ότι όλες οι θρησκείες είναι βασικά μία, και ότι όλες αντιπροσωπεύουν παραλλαγές πάνω σ' ένα κοινό θέμα... Πώς είναι δυνατόν όλες οι θρησκείες να οδηγούν στον Θεό, όταν είναι τόσο διαφορετικές;... Η μεγαλύτερη ίσως διαφορά βρίσκεται ανάμεσα στη Βίβλο - που βεβαιώνει ότι κανένας δεν μπορεί να σώσει μόνος του τον εαυτό του - και σε κείνον που προσπαθεί να ευαρεστήσει τον Θεό μόνος του και να σωθεί με τις δικές του προσπάθειες. Και, σχεδόν όλες οι άλλες θρησκείες ισχυρίζονται ότι με το να υπακούσει ο άνθρωπος στις διδασκαλίες τους, θα σωθεί, ή θα αναγεννηθεί, ή θα γίνει ακέραιος ή θα πετύχει την ολοκλήρωσή του... Σ' αυτό το σημείο, δεν έχω σκοπό να κάνω εκτιμήσεις ανάμεσα στα διάφορα θρησκευτικά πιστεύω. Απλώς, θέλω να δείξω πόσο παράλογο είναι να λέμε ότι όλες οι θρησκείες δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι τόσο ανόητο όσο αν λέγαμε ότι όλοι οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης οδηγούν στην Αθήνα! Αυτό δεν γίνεται και δεν είναι καθόλου χρήσιμο να προσποιούμαστε ότι τάχα έτσι είναι. Έχουν τελείως διαφορετικό προορισμό. Εξαφάνιση ή ουρανός, συγχώρηση ή τέλεια αποπληρωμή, προσωπικός Θεός ή απρόσωπη μονάδα, σωτηρία μέσω της Χάρης ή μέσω των έργων. Οι ανομοιότητες είναι ασυμβίβαστες...

Νέα Χρονιά ή ΝΕΑ ΖΩΗ;

(κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση)

Η μη θρησκευόμενη πίστη

Ο Χριστός ήρθε για να συντρίψει τη θρησκεία. Δεν είναι η προσπάθεια των ανθρώπων με την καλή τους ζωή που ευχαριστεί τον Θεό και κερδίζει γι' αυτούς μια θέση στον ουρανό. Είναι ο Θεός που έρχεται με την αγάπη και τη μεγαλοψυχία Του να ψάξει για ανθρώπους οι οποίοι ποτέ δεν θα Τον αναζητήσουν, με ανοιγμένα τα χέρια πάνω στον σταυρό και να τους πει: "Ελάτε σε Μένα και ας μοιραστούμε τη ζωή μαζί". Αυτό δεν είναι θρησκεία, αλλά ΣΩΤΗΡΙΑ. Να γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί ήσαν τόσο δριμείς στο να τονίζουν ότι δεν είχαν ναό, ούτε θυσιαστήριο, ούτε ιερείς. Δεν είχαν θρησκεία με τη συνήθη γνωστή έννοια και τον τρόπο έκφρασης. Γι' αυτό, οι Ρωμαίοι τους αποκαλούσαν "αθεϊστές". Αυτοί όμως είχαν ένα Πρόσωπο που τους γνώριζε, τους αγαπούσε και ποτέ δεν τους άφηνε. Τίποτα δεν μπορούσε να τους χωρίσει από την αγαπητή Του παρουσία.

Επομένως, η προσευχή δεν ήταν μια τυπική πράξη, αλλά συνομιλία μ' έναν Φίλο. Η λατρεία δεν ήταν μια τελετή για τις Κυριακές, αλλά το φυσικό ξεχείλισμα μιας αγάπης και λατρείας προς τον Σωτήρα από τους ανθρώπους Του, όταν συναντιόντουσαν. Δεν χρειαζόντουσαν κτίρια-εκκλησίες, επειδή όπου δυο ή τρεις ήσαν μαζεμένοι στο όνομά Του, Αυτός ήταν ανάμεσά τους. Δεν χρειαζόντουσαν ιερείς, επειδή ο Χριστός είχε ανοίξει άμεση, ισάξια είσοδο στην παρουσία του Θεού για τον καθένα από αυτούς.

Η Γέννηση του Χριστού (ταινία - ελληνικοί υπότιτλοι)

Βραβευμένη ταινία (2020) μικρού μήκους βασισμένη σε κείμενα των Ευαγγελίων.