Για τους Εβραίους, ήταν πλέον μέρος ενός νέου βασιλείου και ο Ιησούς ήταν ο βασιλιάς τους. Ο Ισραήλ με τους βασιλιάδες και τον αρχιερέα του ήταν παρελθόν. Το οικοδόμημά τους ήταν πλέον φτιαγμένο από ζωντανούς λίθους, και ο Ιησούς τους συνοικοδομούσε. Στη Γραφή, οι πιστοί παρομοιάζονταν με σώμα, ναό, οίκο, νύφη κ.λπ. Ο Ιησούς ήταν το θεμέλιο του κτιρίου Του, η κεφαλή του Σώματός Του και ο σύζυγος με τη νύφη Του. Οι πρώτοι πιστοί δεν είχαν κληρικούς και λαϊκούς. Ως πιστοί είχαν κληθεί από τον κόσμο, στη βασιλεία του Θεού. Ήταν πραγματικά οι καλεσμένοι.
Όλα ήταν τόσο απλά. Ξεκίνησαν με τον Ιησού. Μετά, οι μαθητές Του. Πίστευαν στον Ιησού. Ακολουθούσαν τον Ιησού. Ζούσαν σαν τον Ιησού. Το Πνεύμα Του τους διαπερνούσε. Έλεγαν σε όλους συναντούσαν πώς η γνωριμία με τον Ιησού τους είχε αλλάξει από μέσα προς τα έξω.
Περνούσαν μαζί όσο περισσότερο χρόνο μπορούσαν. Κάθε μέρα, συγκεντρώνονταν από το ένα σπίτι στο άλλο. Μοιράζονταν ιστορίες για το τι είχε συμβεί στον καθένα τους. Προσεύχονταν μαζί. Βοηθούσαν ο ένας τον άλλον να γίνει πιο δυνατός, διδάσκοντας και ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλο. Έπαιρναν ένα πλήρες γεύμα μαζί, στη διάρκεια του οποίου έτρωγαν άζυμα και έπιναν κρασί για να θυμούνται τον Ιησού, όπως Εκείνος τους είχε δείξει. Όταν ο ένας είχε ανάγκη, οι άλλοι την κάλυπταν από αυτά που είχαν. Όταν χρειαζόταν, πουλούσαν ό,τι είχαν για να βοηθήσουν άλλους.
Μοιράζονταν όλα τα αγαθά. Ήταν μια κοινότητα πιστών.
Ευλογημένος να είναι ο Θεός που ο Χριστός δεν έπαψε ποτέ να χτίζει την αληθινή Του εκκλησία, ούτε χρειάστηκε τον άνθρωπο για να αποκαταστήσει τα έργα Του. Ο Θεός δεν χρειάζεται κανένα «οργανισμό» ή «θεσμό» για να υποκαταστήσει την εκκλησία Του, που έχει για μοναδικό της θεμέλιο τον Ιησού Χριστό.
Η εκκλησία του Χριστού περιγράφει την πιο όμορφη σχέση που γνώρισε ο άνθρωπος. Τη λέξη επέλεξε ο Σωτήρας, και σίγουρα ο άνθρωπος δεν μπορεί να την εκφράσει καλύτερα. Όταν ο Ιησούς έλεγε, «Θα οικοδομήσω την εκκλησία μου», δεν μιλούσε για ένα θεσμό ή μια εταιρία ή ένα σωρό τοπικούς φορείς. Αυτό που υποσχέθηκε να οικοδομήσει, ήταν η σύναξή Του, η ομάδα Του, η συγκέντρωσή Του ή ο λαός Του. Είναι ένας συλλογικός όρος που ισχύει για όλους εκείνους που βάζουν πρώτα τον Χριστό και Τον υπηρετούν με τη ζωή τους.
Στις Πράξεις 15:14, ο Ιάκωβος είπε: «Ο Συμεών φανέρωσε με ποιον τρόπο ο Θεός επισκέφθηκε κατ' αρχάς τα έθνη, ώστε να πάρει απ' αυτά λαό για το όνομά του». Αυτή είναι η έννοια της εκκλησίας.
Το Α' Πέτρου 2:9,10 λέει: «Εσείς, όμως, είστε 'γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο', λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως· οι οποίοι άλλοτε δεν ήσασταν λαός, τώρα όμως είστε λαός του Θεού· οι οποίοι άλλοτε δεν είχατε ελεηθεί, τώρα όμως ελεηθήκατε».
Αυτό είναι το νόημα της εκκλησίας! Προσέξτε όλους τους περιγραφικούς όρους που χρησιμοποιούνται σε αυτήν την περικοπή, καθένας από τους οποίους τονίζει μια διαφορετική πτυχή αυτής της εκκλησίας. Πώς μπορούμε να μην το καταλαβαίνουμε;
Ο Ιησούς ήρθε σε αυτή τη γη για να αναζητήσει και να σώσει τους χαμένους (Λουκάς 19:10). Μιλούσε για ένα χαμένο θεσμό; Όχι, ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο που ήταν χαμένος στην αμαρτία. «Επειδή, ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να απολέσει ψυχές ανθρώπων, αλλά για να σώσει» (Λουκάς 9:56).
Αυτό δεν μας λέει κάτι για την εκκλησία; Η εκκλησία αναφέρεται σε αυτούς που σώζονται, δηλαδή σε ανθρώπους.
Είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ αγορασμένοι με αίμα, όχι θεσμός αγορασμένος με αίμα!
Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τους λυτρωμένους, που είναι ένας άλλος εναλλακτικός όρος για την εκκλησία. Δεν είναι συνώνυμο αλλά όρος που αναφέρεται στην ίδια ομάδα. Απολύτρωση σημαίνει επαναγορά. Τι επαναγοράστηκε; Εσύ και εγώ! Ανθρωποι! Οι θεσμοί δεν αμαρτάνουν και οι θεσμοί δεν είναι υπόλογοι στον Θεό. Οι άνθρωποι χάνονται στην αμαρτία και οι άνθρωποι είναι υπόλογοι στον Θεό.
Ποιοι είναι η εκκλησία; Οι άνθρωποι εκείνοι που συνειδητοποίησαν ότι ήταν στην αμαρτία και ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε για να σωθούν. Που άκουσαν την ιστορία του Ιησού και του λυτρωτικού Του αίματος και ανταποκρίθηκαν με αγάπη και υπακοή που γεννήθηκε από αυτή την αγάπη. Που Τον έβαλαν πρώτο στη ζωή τους. Άνθρωποι που λόγω της αμοιβαίας αγάπης τους για τον Χριστό, έχουν αγάπη και ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο σε σημείο που «μπορείτε να τους γνωρίζετε» από αυτό. Που ακολουθούν και μιμούνται τη ζωή των μεγαλυτέρων και πιο έμπειρων από αυτούς, που τους καθοδηγούν με αγάπη και υποδειγματική ζωή.
Αυτοί απλά είναι ο λαός του Θεού, οι ακόλουθοι του Χριστού. Αυτός είναι ο Αρχιερέας τους και τίποτα ή κανείς δεν στέκεται ανάμεσα σε αυτούς και τον Σωτήρα τους. Δεν αφοσιώνονται και δεν υπηρετούν θεσμούς, οργανισμούς ή ανθρώπους που αγαπούν να αυτοχαρακτηρίζονται ως «δεόντως εξουσιοδοτημένοι», αλλά υπηρετούν τον Θεό και τους συνανθρώπους τους μέσω αγάπης.
Είναι μια Εκκλησία της οποίας η ύπαρξη δεν εξαρτάται από τύπους, λειτουργίες, τελετές, κληρικούς, κτίρια, άμβωνες, στασίδια, άμφια, μουσικά όργανα, κληροδοτήματα, χρήματα, βασιλιάδες, κυβερνήσεις ή οποιαδήποτε πράξη εύνοιας από το χέρι του ανθρώπου. Επέζησε και συνέχισε, κι όταν όλα αυτά τα πράγματα αφαιρέθηκαν από αυτή. Συχνά οδηγήθηκε στην έρημο ή σε κρησφύγετα και σπηλιές της γης, από εκείνους που θα έπρεπε να ήταν φίλοι της. Η ύπαρξή της δεν εξαρτάται από τίποτα άλλο πέρα από τη διαρκή παρουσία του Χριστού και του Πνεύματός Του. Αυτή η Εκκλησία δεν μπορεί να πεθάνει. Ούτε ένα πρόβατο από το ποίμνιο του Χριστού δεν θα αφαιρεθεί ποτέ από το χέρι Του.
Αυτή είναι η Εκκλησία που κάνει το έργο του Χριστού στη γη. Τα μέλη της είναι ένα μικρό ποίμνιο, και λίγα σε αριθμό σε σύγκριση με τα παιδιά του κόσμου. Ένα ή δύο εδώ, και δύο ή τρία εκεί. Λίγαι σε αυτή την κοινότητα και ακόμα λιγότερα στην επόμενη.
Αυτοί είναι που κλονίζουν το σύμπαν. Αυτοί είναι που αλλάζουν τις τύχες των βασιλείων με τις προσευχές τους. Αυτοί είναι οι ενεργοί εργάτες για τη διάδοση της γνώσης της καθαρής και αμόλυντης θρησκείας. Αυτοί είναι το οξυγόνο μιας χώρας, η ασπίδα, η άμυνα, η συντήρηση και η υποστήριξη κάθε έθνους από το οποίο περνούν.
Γιατί κάποιος να θέλει να αντικαταστήσει αυτή την εικόνα με θεσμούς ή οργανισμούς;
Κοινότητα
Πιθανώς η καλύτερη περιγραφή της εκκλησίας θα ήταν μια καλεσμένη «κοινότητα». Κι αυτό, επειδή μια κοινότητα μπορεί να υπάρχει χωρίς αναφορά σε οργάνωση οποιασδήποτε μορφής και χωρίς αναφορά σε συναντήσεις σε καθορισμένους χρόνους και τόπους. Αναφέρεται απλώς σε ανθρώπους που ζουν σε έναν κοινό τόπο ή που τους ενώνει ένας κοινός δεσμός ή ένας κοινός σκοπός. Αυτό είναι παράλληλο με τη χριστιανική έννοια της εκκλησίας: οι άνθρωποι που ζουν εν Χριστώ, που ενώνονται με την πίστη τους στο Ευαγγέλιο του Χριστού και με σχέσεις χριστιανικής αγάπης. Η εν Χριστώ κοινότητα του Θεού είναι μια κοινότητα πίστης που λειτουργεί μέσω αγάπης. Όλες οι σαρκικές διακρίσεις, είτε φυλετικές, εθνοτικές, οικονομικές, πολιτικές ή θρησκευτικές, εξαφανίζονται στη χριστιανική κοινότητα.
Τι έχουμε όμως σήμερα; Σήμερα, «εκκλησία» και κοινότητα είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Η θεσμική «εκκλησία» είναι ένα κτίριο. Αλλά μια κοινότητα είναι ένα σώμα ανθρώπων.
Η θεσμική «εκκλησία» είναι ένα μέρος που επισκέπτεστε περιστασιακά. Μια κοινότητα είναι κάτι που είστε.
Μια θεσμική «εκκλησία» έχει κτιριακές εγκαταστάσεις και επιλέγει και διορίζει άνδρες για «πρεσβυτέρους» και «διακόνους». Μια κοινότητα αναδεικνύει τους πρεσβυτέρους της από άνδρες που ζουν μεταξύ των πιστών ως πατέρες με τις οικογένειές τους.
Μια θεσμική «εκκλησία» χρησιμοποιείται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις θρησκευτικής σημασίας. Μια κοινότητα είναι οι άνθρωποι των οποίων η θρησκεία ζει μαζί τους καθημερινά σε όλες τις περιπτώσεις της ζωής.
Μια θεσμική «εκκλησία» ακολουθεί τα πρότυπα και τους τρόπους του κόσμου, τοποθετώντας ανθρώπους σε «αξιώματα» ή «αρμοδιότητες» ή «θέσεις» εξουσίας επί των άλλων. Μια κοινότητα ακολουθεί τα πρότυπα και τους τρόπους του Ιησού στις οδηγίες Του: "Δεν θα είναι έτσι με εσάς!"
Μια θεσμική «εκκλησία» έχει δημιουργηθεί για να είναι ιδιαίτερη. Έχει δημιουργηθεί για να απευθύνεται στις αισθήσεις. Έχει δημιουργηθεί για να προκαλεί κάποιο είδος θρησκευτικής ευλάβειας, με ειδικό διάκοσμο, ελκυστικά στασίδια και θρησκευτική μουσική. Μια κοινότητα ζει μέσα στη δίνη και την αταξία του κόσμου.
Μια θεσμική «εκκλησία» εξυπηρετείται από έναν - συνήθως - άνθρωπο που απαγγέλλει προσευχές, κάνει κηρύγματα, εκτελεί διάφορα καθήκοντα, προεδρεύει στις θρησκευτικές συγκεντρώσεις, επισκέπτεται ασθενείς και κηδεύει κεκοιμημένους. Μια κοινότητα εξυπηρετείται από έναν - ή περισσοτέρους - ηγέτες που ζουν ισότιμα ανάμεσα στους άλλους πιστούς ως σύμβουλοι, φίλοι και παρηγορητές. Παραμένουν στο πλάι τους ως μια σταθερή πηγή δύναμης και ειρήνης.
Μια θεσμική «εκκλησία» είναι φτιαγμένη από άψυχη πέτρα και ξύλο. Μια κοινότητα αποτελείται από ζωντανούς, ενεργούς πιστούς στον Χριστό.
Μια θεσμική «εκκλησία» ιδρύεται από ανθρώπους για να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Μια κοινότητα ιδρύεται από τον Χριστό για να κάνει το θέλημά Του.
Μια θεσμική «εκκλησία» χαρακτηρίζεται από τις εγκαταστάσεις της, τα δόγματά της και τον ποιμένα της που κηρύττει και καθοδηγεί. Μια κοινότητα είναι γνωστή από την αγάπη της και την αφοσίωση στον Ιησού και τον Λόγο Του.
Ένα εκκλησιαστικό κτίριο πρέπει να συντηρείται ενάντια στην φθορά με την εργασία των ανθρώπων. Μια κοινότητα συντηρείται και ανανεώνεται με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα στο Σώμα.
Μια θεσμική «εκκλησία» συντηρείται από τη χρηματική υποστήριξη των μελών της. Μια κοινότητα συντηρείται από τον ζωντανό Χριστό που ποτέ δεν θα την αφήσει ούτε θα την εγκαταλείψει.
Μια θεσμική «εκκλησία» αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Το Σώμα του Χριστού, η κοινότητα, θα υψωθεί σε Αυτόν για πάντα.
Κεν Κάσιο
► Διαβάστε και: Η παγίδα του θεσμοποιημένου Χριστιανισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.