Αποκάλυψη και σωτηρία

Ο Θεός που για πολλούς αιώνες και με διαφορετικούς τρόπους μίλησε μέσω των προφητών Του στους ανθρώπους, στο τέλος μίλησε μ' ένα σαφές, ύστατο και αποφασιστικό διάγγελμα, όχι μέσω ενός προφήτη, αλλά μέσω του προσώπου του Υιού Του. Επιτέλους, οι άνθρωποι θα έβλεπαν ότι ο Θεός υπάρχει, ο Θεός μιλάει, ο Θεός ενδιαφέρεται. Δεν είναι πια ο άγνωστος Θεός. "Kανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό· ο Mονογενής Yιός, που είναι στην αγκαλιά του Πατέρα, εκείνος τον φανέρωσε" (Ιωάννης 1:18). Κατ' αυτόν τον τρόπο ένας αυτόπτης μάρτυρας συνόψισε το θέμα. Ο Χριστός μας δείχνει με τη φρασεολογία της ανθρώπινης ζωής, τι είναι ο Θεός. Ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο μας είχε ως πρώτο σκοπό την αποκάλυψη του Θεού, που χωρίς αυτή ακόμα θα ψηλαφίζαμε μάταια μέσα στα σκοτάδια.

Ο ερχομός του Χριστού είχε και δεύτερο σκοπό, στενά συνδεδεμένο με τον πρώτο. Επειδή, όταν η ανθρωπότητα είδε την τέλεια ζωή της δικαιοσύνης και της αγάπης, στον ανώτατο και στον πιο υπέροχο βαθμό, Τον κάρφωσαν στον σταυρό. Τους ήταν πολύ ενοχλητικός. Το φως Του ήταν πάρα πολύ ισχυρό. Φυσικό ένστικτο του ανθρώπου που του αρέσει να ζει στο σκοτάδι, ήταν - και είναι - να εξαφανίζει αυτό το στενόχωρο φως. Φυσικά, δεν το πέτυχαν. "Το φως εξακολουθεί να φωτίζει το σκοτάδι, και το σκοτάδι δεν μπορεί να το πνίξει", αλλά έκαναν αυτή την αστεία προσπάθεια. Βλέπετε τι συνέβη; Ο ερχομός του Χριστού δεν μας έδειξε μόνο τι είναι Θεός, αλλά μας έδειξε επίσης και τι είναι άνθρωπος. "Οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά", γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (3:19). Και αν θέλεις σχόλια σ' αυτό το εδάφιο, ρώτα τον εαυτό σου τι θα συμβεί στην κυκλοφορία των κυριακάτικων εφημερίδων, αν, αντί για πράξεις διαφθοράς, άρχιζαν να γράφουν για πράξεις αρετής! Εδώ υπάρχει μια ολοκάθαρη ένδειξη ότι οι άνθρωποι αγαπούν το σκοτάδι αντί το φως. Έτσι, εμείς τα ανθρώπινα όντα χρειαζόμαστε κάτι πιο ουσιαστικό, ακόμα και από μια αποκάλυψη του Θεού. Χρειαζόμαστε μια σωτηρία από τον Θεό.

Όχι μόνο η νοημοσύνη μας αλλά και η θέλησή μας είναι "εν αδικία". Ο Χριστός ήρθε για να επανορθώσει και τα δύο. Με την ασύγκριτη ζωή Του, μας έδειξε τι είναι ο Θεός. Θυσιάζοντας τη ζωή Του, μας συμφιλίωσε με τον Θεό. Γι' αυτό ο σταυρός είναι το σύμβολο της χριστιανικής πίστης. Είναι το πιο σημαντικό επίτευγμα σε όλη τη ζωή Του, και στην πραγματικότητα, σε όλη την ιστορία. Εκεί, πάνω στον σταυρό, ο Υιός του Θεού Ιησούς πήρε την ευθύνη για όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. "...Ο Xριστός έπαθε μία φορά για πάντα για τις αμαρτίες, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό..." (Α' Πέτρου 3:18), λέει ένας αυτόπτης μάρτυρας. "Σε τούτο βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλ’ ότι αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Yιό του ως μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας" (Α' Ιωάννη 4:10), γράφει ένας δεύτερος αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων του Σταυρού.

Ένας άλλος συγγραφέας της Καινής Διαθήκης φωνάζει με αγαλλίαση: "Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμία κατάκριση για εκείνους που είναι στον Iησού Xριστό... ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Yιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα (Ρωμαίους 8:1,3). Όπου και να κοιτάξεις μέσα στην Καινή Διαθήκη, θα βρεις την ίδια αλήθεια με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Η παραστατική γλώσσα του βιβλίου της Αποκάλυψης το δίνει ως εξής: "Ύστερα από αυτά, είδα, και ξάφνου, ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας δεν μπορούσε να απαριθμήσει, από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες, οι οποίοι στέκονταν μπροστά στον θρόνο και μπροστά στο Aρνίο, ντυμένοι με λευκές στολές και έχοντας στα χέρια τους φοίνικες· και κράζοντας με δυνατή φωνή, έλεγαν: H σωτηρία είναι του Θεού μας, που κάθεται επάνω στον θρόνο, και του Aρνίου" (7:9,10).

Ο συμβολισμός είναι ολοφάνερος. Αυτοί οι άνθρωποι από κάθε κοινωνική προέλευση του κόσμου, δοξάζουν τον Θεό στον ουρανό και Τον ευχαριστούν για την ενέργεια της σωτηρίας που έκανε, η οποία καλύπτει τα βρώμικα ρούχα της φανταστικής καλοσύνης τους, με την τέλεια λευκή στολή της δικαιοσύνης του Χριστού. Και ο συγγραφέας συνεχίζει λίγα εδάφια πιο κάτω: "Aυτοί είναι εκείνοι που... έπλυναν τις στολές τους, και τις λεύκαναν στο αίμα (στον θάνατο) του Aρνίου (ο Χριστός προσφέρθηκε ως θυσία γι' αυτούς" (7:14). Πραγματικά, είναι μια ενέργεια σωτηρίας. Σε ποια από τις πολλές θρησκείες του κόσμου ακούς για έναν Θεό που αναλαμβάνει προσωπικά τη σωτηρία των ανθρώπων Του, με το να βαστάξει ο ίδιος την ευθύνη της αμαρτίας τους και να αφήσει αυτό το βάρος να Τον συντρίψει;

Αλλά έχει και συνέχεια. Ο Θεός που φανέρωσε τον εαυτό Του και μας έσωσε, το έκανε για κάποιο σκοπό. Είναι καταπληκτικό να το μάθουμε: Θέλει να σχετιστεί μαζί μας. Εδώ είναι που μεσολαβεί η Ανάσταση (η αποδοχή δηλαδή της θυσίας του Χριστού από τον Πατέρα Θεό)! Τι θρίαμβος και τι συνέπειες! Ο Χριστός δεν είναι μια νεκρή μορφή σ' ένα ιστορικό και απαρχαιωμένο βιβλίο, πριν από δυο χιλιάδες χρόνια. Είναι ζωντανός και μπορούμε να έχουμε κοινωνία μαζί Του.

Θυμάμαι έντονα την ημέρα που αυτή η αλήθεια έγινε μια πραγματικότητα σε μένα. Ζήτησα από τον Αναστημένο Κύριο να έρθει και να κατοικήσει μέσα μου. Το έκανε. Δεν βρήκα εγώ τον Θεό. Δεν μπορούσα, ακόμα κι αν ήθελα - και δεν θα το ήθελα διόλου - επειδή ήμουν τόσο εγωκεντρικός. Αλλά Αυτός με βρήκε. Ήρθε στη γη για να φανερώσει τον εαυτό Του σε μένα. Πέθανε για να εξαλείψει τη θηριότητα και τη βρωμιά των πράξεών μου. Τώρα ζει, και το έργο Του είναι να αλλάζει εσωτερικά τη ζωή μου. Και όλα αυτά, βρίσκω να είναι πάρα πολύ χαρμόσυνα νέα.

Καμιά άλλη θρησκευτική πίστη δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο, έστω και στο ελάχιστο. Καμιά πίστη δεν το ισχυρίζεται αυτό. Η χριστιανική πίστη είναι εντελώς διάφορη από τις άλλες θρησκείες. Δεν είναι η περίπτωση του ανθρώπου που εκζητεί τον Θεό, αλλά ο Θεός έρχεται σε εκζήτηση του ανθρώπου. Δεν είναι καθόλου κάποια θρησκεία, αλλά είναι αποκάλυψη και σωτηρία.

(από το βιβλίο του Michael Green, "Θ' Αστειεύεσαι Βέβαια", εκδόσεις Πέργαμος)

Μπορεί επίσης να σε ενδιαφέρει αυτό το άρθρο:
Γιατί είναι αδύνατο να βρούμε τον Θεό μέσω της θρησκείας (1ο)