Πίστη είναι εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό

Η πίστη δεν σημαίνει ότι είμαστε δεμένοι με ατέλειωτες καταθλιπτικές και νομικιστικές συνήθειες. Κοίταξέ το κι από τούτη την πλευρά: Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του αθλητή στον προπονητή του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του μαθητή στον δάσκαλό του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του ασθενούς στον γιατρό του; Τι σημαίνει εμπιστοσύνη του παιδιού για τον γονιό ή του συζύγου για τη γυναίκα του; Βέβαια, η πειθαρχία και η υπακοή θα έχουν συμμετοχή σε όλο αυτό το σύνολο, αλλά κατά κάποιο τρόπο δεν θα είναι δυσάρεστη λόγω αυτής της σχέσης. Κάτι σαν κι αυτό είναι το να εμπιστευόμαστε στον Ιησού. Είναι μια δέσμευση ολόκληρης ζωής, μια εξάρτηση από Αυτόν και μια διαρκής ανάπτυξη της υπακοής σ' Αυτόν, που απέδειξε ότι είναι τέλεια αξιόπιστος. Επειδή ήρθε σ' αυτόν τον κόσμο για να με αναζητήσει. Επειδή πέθανε και αναστήθηκε για μένα. Επειδή θέλει να συμμετάσχει στην ίδια μου τη ζωή, και να εισδύσει στα βαθύτερα διαμερίσματα της ύπαρξής μου. Γνωρίζω ότι μπορώ να Τον εμπιστευθώ απόλυτα. Και τι είναι πίστη, παρά εμπιστοσύνη;

Ο Θεός δεν αναγκάζει κανέναν να Τον αγαπήσει

Φανταστείτε να έχετε έναν γιο, κόρη ή σύζυγο φτιαγμένους από τεχνητή νοημοσύνη. Ένα τέτοιο ρομπότ θα μπορούσατε να το προγραμματίσετε να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις επιθυμίες σας, αλλά δεν θα παίρνατε ούτε γραμμάριο ικανοποίησης από ένα τέτοιο μηχάνημα. Το ρομπότ δεν θα σας δώσει ποτέ πραγματική αγάπη, χαρά ή ικανοποίηση, πόσο μάλλον συναισθήματα ζεστασιάς, στοργής, καλοσύνης και εκτίμησης.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τον Θεό.
Προφανώς θα μπορούσε να δημιουργήσει ανθρώπους αναγκασμένους να Τον «αγαπήσουν» και να Τον «υπακούσουν», να Τον πιστεύουν και να Τον λατρεύουν διαρκώς. Αλλά αυτό δεν θα είχε νόημα για τον Θεό, επειδή τέτοια όντα δεν θα ήταν σε θέση να αγαπήσουν ελεύθερα τον Δημιουργό τους.
Αντίθετα από τα παραπάνω, ο Θεός διάλεξε να δημιουργήσει τον Αδάμ και την Εύα ως πρόσωπα με ελεύθερη βούληση, όπως εσύ κι εγώ, πλασμένα «κατ' εικόνα Θεού» (Γένεσις 1:26,27).

Γιατί η πίστη είναι τόσο σημαντική για τη σωτηρία

Πουθενά μέσα στα Ευαγγέλια ο Ιησούς δεν τονίζει τόσο έντονα την ύψιστη σημασία της πίστης όσο στο πιο γνωστό εδάφιο όλης της Βίβλου: "Eπειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή" (ιωάννης 3:16). Η περικοπή συνεχίζει: "Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, δεν κρίνεται· όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Yιού του Θεού. Kαι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά" (18,19). Όπως βλέπεις, ο Θεός είναι η ύψιστη πραγματικότητα και ειλικρίνεια. Και ο Θεός είδε ότι ο άνθρωπος χανόταν στον δρόμο της τελικής καταστροφής, επειδή είναι πολύ εύκολο να είσαι ειλικρινής και να πλανιέσαι. Έτσι, ο Θεός έκανε κάτι γι' αυτό. Έστειλε τον Ιησού, που ήταν ένα με τον Θεό, το δεύτερο πρόσωπο της Τριάδας, τον Υιό. Ο Ιησούς έζησε και πέθανε για τον συγκεκριμένο σκοπό της λύτρωσής μας, για να μας δώσει τη δυνατότητα να χαρούμε μια καινούργια, υψηλής ποιότητας ζωή, την αιώνια ζωή.

Δεν υπάρχει λύτρωση χωρίς τον Ιησού Χριστό

Ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, ο Θεός που φανέρωσε τον εαυτό Του εν Χριστώ, δεν άφησε τον εαυτό Του χωρίς μαρτυρία μέσα στην ιστορία. Από το άλλο μέρος, ο άνθρωπος στην αναζήτησή του, δεν έπαψε νάχει αξιόλογες σκέψεις, λάμψεις φωτός στην προσπάθειά του να βρίσκει κάποιο δρόμο. Η οποιαδήποτε θρησκεία, ακόμα και μια αθεϊστική φιλοσοφία όπως ο Μαρξισμός, είναι ένας ανθρώπινος δρόμος, σημάδια του ανθρώπινου αγώνα να πλησιάζει και να βρίσκει τον Θεό. Η ξεκάθαρη αλήθεια όμως είναι από τον Θεό, και έχει το επίκεντρό της πάνω στον Ένα, στον Μεσσία που ενσαρκώθηκε. Καθώς εξετάζεις τις άλλες θρησκείες, θα βρεις σκόρπιες αλήθειες, αξιόλογες, ενάρετες και καλές σκέψεις. Αλλά δεν μπορείς να βρεις τη λύτρωση, δεν μπορείς να βρεις τον ζωντανό Θεό χωρίς τον Χριστό! Δεν θα ακούσεις πουθενά αλλού για ένα Θεό που τόσο ενδιαφέρεται για σένα, ώστε να πεθάνει για σένα, ν' αναστηθεί από τον τάφο ως μια εγγύηση για το μέλλον σου, και να είναι πρόθυμος να μοιραστεί τη ζωή μαζί σου. Δεν θα βρεις σε καμιά άλλη θρησκεία αποκάλυψη του Θεού σε εντελώς προσωπική βάση και σχέση, για μια σωτηρία του ανθρώπου από τον εγωκεντρισμό του και την αμαρτία. Για την προσφορά αυτού του Θεού να έρθει και να κατοικήσει μέσα στην καρδιά του κάθε άνδρα και της κάθε γυναίκας ή του κάθε παιδιού, που Τον καλωσορίζει και Τον δέχεται...

Αποκάλυψη και σωτηρία

Ο Θεός που για πολλούς αιώνες και με διαφορετικούς τρόπους μίλησε μέσω των προφητών Του στους ανθρώπους, στο τέλος μίλησε μ' ένα σαφές, ύστατο και αποφασιστικό διάγγελμα, όχι μέσω ενός προφήτη, αλλά μέσω του προσώπου του Υιού Του. Επιτέλους, οι άνθρωποι θα έβλεπαν ότι ο Θεός υπάρχει, ο Θεός μιλάει, ο Θεός ενδιαφέρεται. Δεν είναι πια ο άγνωστος Θεός. "Kανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό· ο Mονογενής Yιός, που είναι στην αγκαλιά του Πατέρα, εκείνος τον φανέρωσε" (Ιωάννης 1:18). Κατ' αυτόν τον τρόπο ένας αυτόπτης μάρτυρας συνόψισε το θέμα. Ο Χριστός μας δείχνει με τη φρασεολογία της ανθρώπινης ζωής, τι είναι ο Θεός. Ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο μας είχε ως πρώτο σκοπό την αποκάλυψη του Θεού, που χωρίς αυτή ακόμα θα ψηλαφίζαμε μάταια μέσα στα σκοτάδια.

Ο ερχομός του Χριστού είχε και δεύτερο σκοπό, στενά συνδεδεμένο με τον πρώτο. Επειδή, όταν η ανθρωπότητα είδε την τέλεια ζωή της δικαιοσύνης και της αγάπης, στον ανώτατο και στον πιο υπέροχο βαθμό, Τον κάρφωσαν στον σταυρό. Τους ήταν πολύ ενοχλητικός. Το φως Του ήταν πάρα πολύ ισχυρό. Φυσικό ένστικτο του ανθρώπου που του αρέσει να ζει στο σκοτάδι, ήταν - και είναι - να εξαφανίζει αυτό το στενόχωρο φως. Φυσικά, δεν το πέτυχαν. "Το φως εξακολουθεί να φωτίζει το σκοτάδι, και το σκοτάδι δεν μπορεί να το πνίξει", αλλά έκαναν αυτή την αστεία προσπάθεια. Βλέπετε τι συνέβη;